اصل تناظر در دادرسی الکترونیکی با نگاه به حقوق آمریکا

زمینه و هدف: اصل تناظر در دادرسی یکی از اساسی­ ترین ویژگی­ های دادرسی عادلانه و تضمین حقوق اصحاب دعوا به ­طور تساوی در برابر محاکم است. هدف مقاله حاضر بررسی اصل تناظر در دادرسی الکترونیکی با نگاه به حقوق آمریکا است. مواد و روش ها: مقاله حاضر نظری بوده و از روش توصیفی- تحلیلی استفاده کرده است. مواد و داده ها نیز کیفی است و از فیش برداری در گردآوری مطالب و داده ها استفاده شده است. ملاحظات اخلاقی: در این مقاله، اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است. یافته ها: اصل تناظر در دادرسی الکترونیکی در حقوق آمریکا به صراحت بیان شده است؛ اما در حقوق ایران نص صریحی در این خصوص وجود ندارد. با این حال این اصل چنان در قواعد بین ­المللی پذیرفته شده که نمی­ توان وجود آن را در نظام حقوقی ایران نیز نادیده گرفت. با ورود فناوری ارتباطات و تجهیزات الکترونیکی در دادرسی بسیاری از کشورها از جمله ایران و آمریکا دادرسی سنتی دستخوش تغییرات قرار گرفته است. به­ نحوی که گاهی اوقات، این اصل تناظر به چالش کشیده می­شود و گاهی اواقات نیز نقش و وضع پر رنگ­ تری از دادرسی سنتی پیدا می­کند. نتیجه: تاثیر مثبت و کارایی فناوری و ارتباطات در اصل تناظر، منجر به عدم الزام به حضور طرفین در جلسه دادرسی و مقید نبودن دادگاه به مکان و زمان خاص و تبادل اطلاعات به­ طور اتوماسیونی بین طرفین دعوا با محاکم و به ­کارگیری روزافزون ادله الکترونیکی شد و از سوی دیگر موجب کاهش کارایی لازم در ابلاغ و اعتبار برخی ادله همچون اسناد و شهادت شهود نیز گردید.

کلیدواژه ها:

تساوی حقوق ، اصحاب دعوا ، دادرسی الکترونیکی ، اصل تناظر ، ادله الکترونیکی