تبیین جایگاه گردشگری بومی در توسعه محلی (مطالعه موردی: شهر خرم آباد)

پایه اصلی پژوهش بر اساس نظریه تعامل اجتماعی بنیاد نهاده شده است. پژوهش برمبنای نوع تحقیق، کاربردی و روش پژوهش توصیفی-تحلیلی و تعداد ۳۸۵ نفر از طریق فرمول کوکران با توجه به جمعیت خرم آباد انتخاب شدند. برای تحلیل نتایج از نرم افزار Spss و Minitab و از آمار توصیفی (درصد، فراوانی)، آزمون تی تک نمونه ای و از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) و برای سنجش پایایی پرسشنامه از آلفای کرونباخ (مقدار ۹۱۵/۰) استفاده شد. از مجموع نمونه ۳۸۵ نفره (انتخاب از طریق فرمول کوکران) ۲۰۶ زن و ۱۷۹ مرد، اکثریت جامعه دارای تحصیلات کارشناسی و ساکن در شهر خرم آباد بودند، سطح اطلاعات پاسخ گویان در طیف زیاد و خیلی زیاد قرار می گیرد و پژوهش در زمینه توسعه گردشگری بومی در شهر خرم آباد را ضروری دانستند. نتایج آزمون تی تک نمونه ای برای بررسی تاثیر توسعه گردشگری بومی بر جامعه محلی خرم آباد نشان می دهد که به این دلیل که P-value به دست آمده برای تمام شاخص ها (۰۰۰/۰) کوچک تر از سطح معناداری ۰۵/۰ است در نتیجه فرض صفر رد می شود؛ لذا با اطمینان ۹۵% اطمینان می توان نتیجه گرفت توسعه گردشگری بومی بر توسعه محلی شهر خرم آباد اثرات مطلوبی خواهد داشت. بر اساس نتایج حاصل از تحلیل واریانس یک طرفه، از نظر تاثیرگذاری توسعه گردشگری بومی بر توسعه جوامع محلی شهر خرم آباد تفاوت معناداری وجود دارد. به دلیل اینکه مقدار P-value به دست آمده که برابر با ۰۰۰/۰ است و نتیجه-گیری می شود که بین شاخص های توسعه گردشگری بومی از نظر تاثیرگذاری بر جوامع محلی شهر خرم آباد تفاوت وجود دارد.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، توسعه محلی ، شهر خرم آباد