معنا درمانی مناسک دینی در مثنوی بر اساس نظریه ویکتور فرانکل

مسائل و مشکلات بشر، کتمان ناشدنی هستند. در این گذر مکاتب و آرا و اندیشه¬های اندیشمندان و روان¬شناسان به یاری مشکلات انسان¬ها آمده¬اند. از جمله راه¬کارهای حل معضلات بشری، نظریه¬ی معنادرمانی یا لوگوتراپی از دکتر فرانکل است. وی باور دارد که کوشش فرد برای یافتن معنا در زندگانی مهم¬ترین نیروی محرکه وی است. مولوی شاعر و عارف فرهیخته نیز به گونه¬ای در مثنوی خویش از معنای زندگی و به تبع معنادرمانی جهت رفع رنج¬های انسانی می-گوید. این پژوهش بر آن است که معنادرمانی در مثنوی را از منظر مولانا و بر طبق نظر فرانکل مورد بررسی قرار دهد. در این گذر خواهیم دید که زندگی و درد و رنج و مرگی که در آن نهان است، پوچ و بی اساس نیستند بلکه با دریافت معنای آنان و الگو گرفتن از آن¬ها و مطابقت زندگی خویش با ناملایمت¬های طبیعی آن می¬توان به آرامش رسید. قابل ذکر است که عشق و وصول به پروردگار از راهکارهای معنادرمانی مولاناست "از یک سو و از سوی دیگر مناسک دینی و مفاهیم نمادین و ثانویه آن ها و کارکردهای احتماعی و روان شناختی آن از دیگر ساز و کارهایی است که او برای معنا بخشیدن به زندگی مورد تاکید قرار می دهد "و ویکتور فرانکل نیز خدامحوری و دوری از پوچی را مهمترین نسخه¬ی معنادرمانی می¬داند.

کلیدواژه ها:

معناداری ، مثنوی مولانا ، فرانکل ، زندگی ، مناسک دینی.