بررسی تاثیر سیاست گذاری طرح یارانه دارو (دارویار) بر پرداخت از جیب بیماران (مطالعه موردی اداره کل بیمه سلامت استان اصفهان)

زمینه و هدف: سیاست حذف ارز ترجیحی دارو (طرح دارویار) با رویکرد افزایش ضریب پوشش و تعهدات بیمه ای و توجه به پرداخت از جیب بیماران، خصوصا بیماران صعب العلاج، مزمن و دهک های پائین بوده است. لذا هدف از این تحقیق، بررسی تاثیر این طرح بر قیمت و مصرف دارو و درنهایت پرداخت از جیب بیماران پس از اجرای آن است. روش پژوهش: روش تحقیق مطالعه حاضر، توصیفی-تحلیلی بوده است. نمونه گیری اولیه به صورت غیر تصادفی و هدفمند و با انتخاب ۵ داروخانه انجام شد. پس از استخراج داده های داروئی بیمه شدگان مرتبط با این داروخانه ها از پایگاه داده سازمان بیمه سلامت، نمونه ۳۸۴ نفری تعیین شده از جدول مورگان، به صورت تصادفی مشخص و تعداد ۱۸۰۳ قلم داروی دریافتی آن ها بررسی گردید. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ۱۷ و آزمون من-ویتنی تحلیل شد. یافته ها: بررسی ۱۸۰۳ قلم دارو در دو بازه زمانی آبان ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ نشان داد حداکثر ریالی پرداخت از جیب مردم در آبان ۱۴۰۰ معادل ۱۸۴,۰۰۰,۰۰۰ ریال و میانگین این متغیر ۱,۳۵۷,۰۰۰ ریال و میانه ۱۷۷,۲۵۰ ریال و این رقم در سال ۱۴۰۱ به ترتیب ۹۲,۰۰۰,۰۰۰ ریال، ۱,۸۰۵,۰۰۰ ریال و ۱۸۱,۰۵۰ ریال بوده است. نتایج حاصل از تحلیل این داده ها نشان می دهد، پس از اجرای طرح دارویار، به دلیل تخصیص یارانه جبرانی، درمجموع پرداخت از جیب بیمار، تغییر قابل توجهی ایجاد نکرده است. نتیجه گیری: این پژوهش به بررسی تاثیر طرح دارویار بر تغییرات قیمت، مصرف و پرداخت از جیب بیماران، پرداخته است. مقایسه داده های پرداخت از جیب، در دو بازه زمانی آبان ۱۴۰۰ و ۱۴۰۱ نشان داد حذف ارز ترجیحی دارو و اجرای طرح یارانه دارو تغییر محسوسی در پرداخت از جیب بیماران ایجاد نکرده است.

کلیدواژه ها:

Key words: Policy making ، Medicine subsidy ، Daruyar ، Out-Of-Pocket payment ، Health insurance ، واژه های کلیدی: سیاست گذاری ، یارانه دارو ، دارویار ، پرداخت از جیب ، بیمه سلامت