فراوانی و توزیع سروتیپ های اشریشیاکلی جداشده از لاروهای مگس خانگی در دامداری های گوسفند: پیامدها برای مقاومت آنتی بیوتیکی در منطقه سیستان

اشریشیاکلی یکی از پاتوژن های مهم در دامداری است که می تواند باعث عفونت های جدی در حیوانات و انسان ها شود. مگس های خانگی به عنوان ناقلین بالقوه این باکتری در محیط های دامی شناخته می شوند. مطالعه حاضر با هدف جداسازی و شناسایی سویه های اشرشیاکلی از لارو مگس خانگی در محل نگهداری گوسفندان در منطقه سیستان و بررسی مقاومت آنتی بیوتیکی آنها انجام شد. در این مطالعه، ۸۰ جدایه اشرشیاکلی از لارو مگس خانگی جمع آوری شده از محل نگهداری گوسفندان در منطقه سیستان جداسازی شدند. شناسایی سروتیپ های مختلف با استفاده از PCR انجام شد. مقاومت آنتی بیوتیکی جدایه ها با استفاده از روش دیسک دیفیوژن مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج شناسایی سروتیپ ها نشان داد که ۲۵ جدایه متعلق به سروتیپ O۱۵۷، ۸ جدایه به O۲۵، ۱۲ جدایه به O۲، ۱۰ جدایه به O۶، ۶ جدایه به O۱ و ۱۵ جدایه به O۴ تعلق دارند، در حالی که بقیه جدایه ها شناسایی نشدند. نتایج آزمایش های مقاومت آنتی بیوتیکی نشان داد که ۹۸٪ از جدایه ها به آموکسی سیلین، ۸۴٪ به کلرامفنیکل، ۸۰٪ به امیکاسین و سفازولین، ۶۵٪ به جنتامایسین، ۲۱٪ به ایمی پنم، ۴۷٪ به تتراسایکلین و ۳۳٪ به سفوتاکسیم مقاوم بودند. این مطالعه نشان دهنده تنوع بالا در سروتیپ های اشریشیاکلی و وجود سطح بالای مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه های به دست آمده از لارو مگس خانگی در منطقه سیستان است. یافته ها تاکید بر نیاز به مدیریت بهینه استفاده از آنتی بیوتیک ها و کنترل دقیق بهداشت محیط در دامداری ها به منظور پیشگیری از شیوع مقاومت آنتی بیوتیکی و حفظ سلامت عمومی دارند.

کلیدواژه ها:

اشریشیاکلی ، لارو مگس خانگی ، مقاومت آنتی بیوتیکی