بررسی عملکرد نانو ذرات سیلیکا در افزایش استحکام ژل پلیمر تهیه شده از پلی اکریل آمید در شرایط چاه نفت

با توجه به عمر طولانی بسیاری از چاه های نفت و گاز، لزوم انسداد موقت آن ها به منظور عملیات تعمیر چاه بسیار ضروری به نظر می رسد. یکی از روش های نوین، استفاده از مجرابند های ژله ای است. استحکام هیدروژل در شرایط چاه مورد نظر از مهمترین چالش ها در زمینه کاربرد هیدروژل های پلیمری در انسداد موقت چاه به منظور عملیات تعمیر است. در این پژوهش از نانو ذرات سیلیکا به عنوان عامل بهبود استحکام ژل پلیمر های پلیمری و از آزمون های بطری و رئولوژی برای بررسی استحکام آن در شرایط چاه مورد نظر (دما و شوری زیاد) استفاده شد. همچنین خواص استحکامی هیدروژل٬ رفتار تورمی آن در محیط های مختلف آب مقطر، آب سازند، آب شیر و نفت مورد بررسی قرار گرفت. مشاهده شد با افزودن نانوذرات استحکام هیدروژل ازPa۵۲۱ به حدود Pa۲۶۲۰۰ افزایش یافت (۵۰۰۰ درصد افزایش). همچنین با افزایش استحکام ژل٬ تورم آن در محیط آبی کاهش قابل ملاحظه ای داشته است. بر اساس نتایج بدست آمده در پژوهش حاضر، نمونه ژل پلیمر حاوی ۹% وزنی از نانوذرات سیلیکا با استحکام ساختاری و پایداری حرارتی در دمای C ۹۰ برای انجام مطالعات میدانی معرفی می شود.

کلیدواژه ها:

Polymer gel strength ، Elastic modulus ، rheology ، nanoparticles ، swelling ، استحکام ژل پلیمری ، مدول الاستیک ، رئولوژی ، نانو ذره ، تورم