بررسی رابطه آموزش مشارکتی آموزگار محور با عملکرد تحصیلی کودکان ابتدایی

آموزش مشارکتی آموزگار محور به عنوان یک رویکرد نوین و مدرن در فرآیند یاددهی-یادگیری، بر اساس تعامل مستمر و فعال میان آموزگار و کودکان شکل می گیرد. در این رویکرد، آموزگار به عنوان راهنما و تسهیل گر فرآیند یادگیری عمل می کند، اما در عین حال به کودکان فرصت داده می شود که در جریان فعالیت های آموزشی مشارکت کنند و در نقش های مختلفی همچون همکار و همیار در فرآیند یادگیری عمل نمایند. در دنیای امروز که تغییرات علمی، فناوری و اجتماعی به سرعت در حال تحول هستند، نیاز به پرورش مهارت های تفکر انتقادی و حل مسئله در میان کودکان بیش از پیش احساس می شود. آموزش مشارکتی آموزگار محور به ویژه در دوره ابتدایی می تواند زمینه ای را فراهم آورد که کودکان توانایی تحلیل مسائل پیچیده، ارائه راه حل های خلاقانه و تصمیم گیری آگاهانه را کسب کنند. از سوی دیگر، این رویکرد به طور مستقیم بر بهبود عملکرد تحصیلی کودکان تاثیرگذار است، زیرا از آنجا که کودکان به طور فعال در فرآیند یادگیری شرکت می کنند، یادگیری عمیق تر و پایدارتر خواهد بود. استفاده از روش های تدریس فعال و مشارکتی، انگیزه و علاقه کودکان را نسبت به یادگیری افزایش می دهد، به ویژه زمانی که آنها احساس کنند که نقش موثری در پیشبرد یادگیری خود دارند. با وجود تمامی این مزایا، در بسیاری از مدارس ابتدایی، هنوز هم روش های تدریس سنتی و آموزگار محور به طور غالب استفاده می شود. در این روش ها، آموزگار معمولا به عنوان تنها منبع اطلاعات عمل کرده و کودکان تنها نقش گیرنده اطلاعات را ایفا می کنند. این رویکرد، علاوه بر اینکه می تواند موجب کاهش سطح مشارکت فعال کودکان شود، ممکن است به طور غیرمستقیم باعث افت عملکرد تحصیلی آنها گردد. چرا که در این شیوه، فرصت های کمتری برای توسعه مهارت های اجتماعی و شناختی فراهم می آید و ممکن است انگیزه و علاقه کودکان به یادگیری کاهش یابد. بنابراین، توجه به رابطه بین آموزش مشارکتی آموزگار محور و عملکرد تحصیلی کودکان ابتدایی اهمیت زیادی دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش مشارکتی ، آموزگار محور ، عملکرد تحصیلی ، کودکان ابتدایی ، روش های تدریس فعال ، تعامل کودکان.