تاثیر مصرف ورمی کمپوست، نیتروکسین، بیوسوپرفسفات و بیوسولفور بر عملکرد و ترکیب اسانس اندام رویشی در کشت پایدار گشنیز (Coriandrum sativum L.)

به منظور بررسی اثر مصرف کودهای آلی و زیستی بر عملکرد و ترکیب اسانس اندام رویشی در کشت پایدار گیاه دارویی گشنیز، آزمایشی به صورت طرح بلوک­های کامل تصادفی با دوازده تیمار و سه تکرار در شهرستان تهران در سال ۱۳۹۸ اجرا شد. تیمارها شامل ۱- ورمی­کمپوست (۱۰ تن در هکتار)، ۲- نیتروکسین، ۳- بیوسوپرفسفات، ۴- بیوسولفور، ۵- ورمی­کمپوست + نیتروکسین، ۶- ورمی­کمپوست + بیوسوپرفسفات، ۷- ورمی­کمپوست + بیوسولفور، ۸- نیتروکسین + بیوسوپرفسفات، ۹- نیتروکسین + بیوسولفور، ۱۰- بیوسوپرفسفات + بیوسولفور، ۱۱- کود شیمیایی و ۱۲- شاهد (عدم مصرف کود) بودند. نتایج نشان داد که تیمارها تاثیر معنی­داری بر صفات مورد مطالعه داشتند؛ به­طوری­که بیشترین عملکرد اندام رویشی (۳/۳۸۳۳ کیلوگرم در هکتار) در تیمار تلفیقی ۱۰ تن ورمی­کمپوست و نیتروکسین و بیشترین میزان اسانس (۲۵۴/۰ درصد) و عملکرد اسانس (۷۰/۷ کیلوگرم در هکتار) در تیمار تلفیقی نیتروکسین و بیوسوپرفسفات حاصل شد. در بررسی اجزای اسانس، بیشترین میزان کاریوفیلن­اکساید (۱۳/۴۰ درصد) در شاهد، بیشترین میزان تری­متیل­پنتادکانون (۸۹/۳۷ درصد) در تیمار تلفیقی ورمی­کمپوست و بیوسوپرفسفات، بیشترین میزان ان­دکانال (۸۴/۱۱ درصد) و ایی­کاریوفیلن (۱۸/۸ درصد) در تیمار تلفیقی نیتروکسین و بیوسوپرفسفات، بیشترین میزان هگزادکانوئیک­اسید (۹۵/۷ درصد) در تیمار بیوسوپرفسفات و بیشترین میزان دودکانال (۲۷/۱۱ درصد) در تیمار کود شیمیایی به­دست آمد. به­طور کلی، نتایج این تحقیق نشان داد که کاربرد برخی کودهای آلی و زیستی، به ویژه مصرف تلفیقی نیتروکسین و بیوسوپرفسفات در مقایسه با کود شیمیایی، نقش بارزی در افزایش عملکرد و کمیت و کیفیت اسانس اندام رویشی گشنیز داشتند

کلیدواژه ها:

ایی کاریوفیلن ، عملکرد اسانس ، کاریوفیلن اکساید ، کود آلی ، کود زیستی