تغییرات دما، شوری و چگالی آب های شمالی خلیج فارس در فصل بهار بر اساس یافته های کاوشگر خلیج فارس (۱۳۹۸)

خلیج فارس، حوضه آبی نیم بسته ای است که کشورهای مختلفی از آن منتفع می شوند و آب های سرزمینی آن مختص یک کشور نیست. در مطالعات گذشته کمتر به بررسی توزیع دما و شوری در بخش ایرانی آب خلیج فارس پرداخته شده است، لذا در این پژوهش، ویژگی های دما و شوری، در بخش ایرانی آب خلیج فارس مورد بررسی قرار گرفته است. داده های مورد استفاده در این پژوهش، داده های دما و شوری CTD مربوط به گشت میدانی کاوشگر خلیج فارس (اردیبهشت ۱۳۹۸) می باشد. ده ایستگاه انتخاب گردید و داده ها به دو دسته مقطع شرقی و غربی آب های سرزمینی ایران تقسیم گردید و سپس در نرم افزار ODV تحلیل شد. نتایج به خوبی نشان می دهد که در ایستگاه های عمود بر سواحل ایرانی، ستون آب تا آخرین عمق اندازه گیری شده، آب لایه بندی است و شرایط چگال گرای از سمت ساحل ایران به طرف آب های میانه خلیج فارس به خوبی مشاهده می شود. این ویژگی می تواند به علت پیچک پادساعتگردی باشد که از آب سطحی ورودی اقیانوس هند (IOSW) شکل می گیرد. این پیچک ناشی از سرعت جریانی است که با ورود به خلیج فارس به تدریج کاهش می یابد و ناپایداری افقی دارد که به تدریج می تواند موجب فراجوشی شود. وجود فراجوشی در ایستگاه ۷ در عمق بیش از ۵۰ متر دیده می شود که کمینه دما (C° ۵۷/۲۰) و شوری (حدود psu ۴۰) در اعماق کمتری مشاهده می شود که نشان دهنده بالاآمدن آب است.

کلیدواژه ها:

چگال گرای ، کاوشگر خلیج فارس ، آب های سرزمینی ، دما ، شوری