صدرالدین عینی و بیدل دهلوی

یکی از جریانهای عظیم ادبی و اجتماعی فرهنگ و تمدن ایران، که نزدیک به یک و نیم قرن، یعنی از اواخر قرن دوازدهم تا ابتدای قرن چهاردهم هجری قمری، بخش بزرگی از جهان ایرانی را در ماوراء النهر تحت نفوذ خود قرارداده بود، بیدل گرایی و رسوخ افکار و آثار، شکل ۱۷۲۱ م ) شاعر - ۱۱۳۳ ه .ق/ ۱۶۴۴ - بیان و اسلوب گفتار میرزا عبدالقادر بیدل دهلوی ( ۱۰۵۴ جغتایی نژاد فارسی گوی هندوستان بود. ۱۹۵۴ م ) بنیانگذار ادبیات نوین تاجیک، نقش بسیار مهمی در - صدرالدین عینی ( ۱۸۷۸ معرفی این جریان بزرگ و تاثیرگذار ادبی و اجتماعی داشته است . در این مقاله، چشم انداز روشنی از وضعیت این جریان با تکیه بر آثار عینی در ماوراءالنهر ترسیم، و در شش بخش تنظیم شده است: ۱. پیشگامان و طراحان نظریه بیدل گرایی در ماوراءالنهر ۲. آشنایی عینی با بیدل ۳. نخستین تحقیق عینی درباره بیدل ۴. عینی و بیدل در نمونه ادبیات تاجیک ۵. بررسی و تحلیل کتاب میرزا عبدالقادر بیدل ۶. بیدل در یادداشتها

کلیدواژه ها:

Tajik literature ، Transoxania in the ۲۰th century ، Bedilism ، Bidel ، Ainee. ، ادبیات تاجیک ، ماوراءالنهر قرن بیست ، بیدل گرایی ، بیدل ، عینی.