مطالعه گفتارهای شخصیت دیوانگان در مثنویهای عطار براساس رابطه آنان با مخاطب

در این نوشتار نخست توضیح مختصری درباره روابط بین فردی و ویژگیهای حاکم بر آنها و تاثیری که بر زبان دارند، داده می شود؛ سپس گفتارهای دیوانگان با توجه به رابطه آنان با مخاطب در دو بخش مورد بررسی قرار می­گیرد. در بخش اول با ذکر حکایاتی بیان می­شود که چگونه دیوانگان در گفتگو با حاکمان نسبت به رعایت شرایطی که لازمه تعامل با آنهاست، بی اعتنا هستند. گفتارهای آنان به دلیل اینکه هیچ گونه تناسب و سنخیتی با پایگاه اجتماعی حاکمان ندارد، نوعی «سلب ارزش» و «قدرت­زدایی» از پادشاهان و صاحبان قدرت به شمار می رود. در بخش دوم سخنان بیباکانه دیوانگان با خداوند، که «زبان مستقل» و «نشانه هویت و شخصیت» آنها به شمار می­رود و بر رابطه نزدیک و دوستانه آنها با خداوند دلالت دارد، مورد مطالعه قرار می­گیرد. بنابراین زبان خاص دیوانگان در گفتگو با مخاطب بویژه گفتارهای دوستانه آنها با خداوند کاملا با شخصیت و عنوانی که دارند، در تناسب است.

کلیدواژه ها:

Key terms: mentally deranged in Attar’s elegies ، language ، relationship ، and character of mentally deranged in Attar’s works ، social relations in the view of mentally deranged ، کلیدواژه ها: دیوانگان در مثنویهای عطار ، زبان و رابطه و شخصیت دیوانگان عطار ، مناسبات و ارتباط اجتماعی در بیان دیوانگان.