جایگاه قالبهای کلاسیک در اندیشه نوگرای نیما

نزدیک به نیمی از دیوان نیما اشعاری در قالبهای کلاسیک است؛ اما غالبا شکل سنتی و ضعیف این دسته از اشعار سبب شده است تا شارحان شعر نیما آنها را اشعاری تقلیدی و مشتی موزون و مقفا  بدانند و به سادگی آنها را نادیده بگیرند. این اشعار،تفننی،تقلیدی و فاقد ارزش نیست. نیما پس از ققنوس آن گونه که خود در نامه­ای می­نویسد به سمت ادبیات کلاسیک بازمی­گردد و به صراحت تمام می­گوید که بی­توجهی او به ادبیات کلاسیک نقصانی بوده است؛ پس این بازگشت از سر تفنن نبوده بلکه نیما از سرودن این اشعار هدفی داشته است که تا امروز از چشم خوانندگان و شارحان آثارش دور مانده است. با دقت در نامه­ها و اشعار نیما می­توان نشانه­هایی یافت که نشان می­دهد سرودن این اشعار به قصد آزمودن میزان فرم پذیری قالبهای کلاسیک صورت گرفته است و نه به قصد تفنن. این مقاله نیز تلاشی برای نشان دادن جایگاه قالبهای کلاسیک در اندیشه نوگرای نیماست.

کلیدواژه ها:

Key words: classic frameworks ، entertainment ، form ، شعر نیما ، کلاسیکهای نیما ، شعر نو ، شعر کلاسیک