بررسی ویژگیهای سبکی اخوان ثالث در مجموعه «آخر شاهنامه» با تکیه بر نظریه قطب های استعاری و مجازی یاکوبسن

آنچه در این مقاله بررسی می ­شود چگونگی انتخاب و ترکیب روی «محور جانشینی» و «محور همنشینی» در شعر شاعر معاصر فارسی «اخوان ثالث» است تا از دید زبانشناسی، شیوه­ زیبایی آفرینی این شاعر بررسی و مقایسه شود. در راستای این هدف به تبیین بررسی ادبیات از دیدگاه زبانشناسی پرداخته و دفتر «آخر شاهنامه» از شعر اخوان ثالث بررسی شده است. نتایج حاکی است که در اشعار اخوان، مخاطب غالبا با ترکیبهای شاعر روی محور همنشینی روبه­ رو است. این گرایش به فرایند ترکیب در متن با کاربرد تشبیهات مفصل، تناسب معنایی، کاربردهای ارجاعی و توازنها در بسامد زیاد مشخص شده است. در نهایت گرایش اخوان ثالث به سمت فرایند ترکیب سبب توضیح ابیات، نزدیکی مدلول و مصداق و در نهایت درک آسان ابیات شده است.

کلیدواژه ها:

Roman Jacobsen ، Poetry of Axavan Sales ، Theory of Language function ، Metaphoric and Metonymic Poles of Language ، Contemporary Style. ، رومن یاکوبسن ، شعر اخوان ثالث ، نظریه­ نقشهای زبان ، قطبهای استعاری و مجازی زبان ، سبک شعر معاصر.