تقابلهای دو گانه در بهارستان جامی مسعود دوست پرور -دکتر عاطفه جمالی -دکتر مهدی شریفیان-

ساختار­گرایی یکی از روشهای تحلیل متن است. در این روش، تقابلهای دوگانه یکی از اساسی­ترین بنیانهای آن به شمار می­آید. ساختار­گرایان برآنند که عملکرد بنیادین ذهن انسان، خلق تقابل است که زیربنای هر فرهنگی را تشکیل می­دهد. درواقع کنشهای فرهنگی ما از این تقابلهای دوگانه نشات می­گیرد و تقابل واژگانی و اندیشه متباین را در درون خود نهفته دارد. این مقاله به شیوه تحلیلی توصیفی برآن است که با همین رویکرد به بررسی بهارستان جامی بپردازد که جلوه­گاه اندیشه­های اجتماعی، اخلاقی و عرفانی است و اساس حکایتهای آن را تقابل بنیان می­نهد. در این سخن ضمن تبیین اندیشه و بنیان خاستگاه حکایتهای جامی در سطح ژرف­ساخت به بیان تقابل در روساخت و سطح زبانی نیز پرداخته می­شود. سوال اصلی پژوهش این است که خوانش متن بهارستان جامی تا چه میزان ارزش ادبی آن را بیشتر می نمایاند.

کلیدواژه ها:

Structuralism ، Binary Opposition ، Opposition in Baharestan ، Classic Prose of Persian ، ساختار گرایی ، تقابل دوگانه ، تضاد در بهارستان جامی ، نثر فارسی کلاسیک