تحلیل کارکرد نمادهای جانوری در ضرب المثل های فارسی با تکیه بر داستان نامه بهمنیاری

ضرب المثل ها با آنکه ساختاری روان و معنایی روشن و قابل فهم دارند ولی گاه بهره گیری از برخی عناصر بلاغی علاوه بر اینکه ضرب المثل ها را زیباتر و موثرتر کرده است به مفاهیم آن ها عمق و ژرفا بخشیده است و آن ها را قابل تامل تر کرده است . یکی از این عناصر نماد است. در این مقاله به وانمایی نقش نمادین حیوانات در ضرب المثل ها پرداخته می شود. هدف از این پژوهش، تحلیل کیفیت و کمیت بهره گیری از نمادهای جانوری در ضرب المثل های کتاب بهمنیاری است و مساله آن این که از نمادهای جانوری در ساخت ضرب المثل ها چقدر بهره گرفته شده است. بدنه اصلی مقاله را ارائه نمودارهای آماری و تحلیل نمونه هایی از ضرب المثل ها تشکیل می دهد که در آن ها نام حیوانات گوناگون در زیرگروه های حیوانات اهلی، حیوانات غیراهلی، پرندگان و حشرات ذکر شده است. پژوهش حاضر کتابخانه ای است و به شیوه توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از روش های آماری با مطالعه ۶۰۴۷ ضرب المثل از کتاب بهمنیاری به انجام رسیده است و در پایان این نتیجه حاصل شده است که از نظر کمی بهره گیری از نمادهای جانوری مربوط به حیوانات اهلی با ۶/۴۸% بیشترین و پرندگان با ۷/۸% کمترین بسامد را داشته اند و نیز از دلایل روی آوردن به کاربرد نمادهای جانوری در ضرب المثل ها می توان به عینیت بخشیدن و ملموس کردن مفاهیم انتزاعی، جذابیت ضرب المثل ها ، ایجاز کلام و پرهیز از صراحت لهجه و تلطیف مفاهیم نیش دار، اشاره کرد.

کلیدواژه ها:

Proverb ، Symbol ، Bahmanyari Story Book ، Animal Symbol. ، ضرب المثل ، نماد ، داستان نامه بهمنیاری ، نماد جانوری