سرچشمه های فارسی و تازی پاره ای مضامین در اشعار عامیانه بختیاری

مقاله حاضر مطالعه­ای تطبیقی میان شعر عامه بختیاری و ادبیات کلاسیک فارسی است که با رویکردی تاریخی می­کوشد سرچشمه­ها و ریشه­های پاره­ای از مضامین شعری بختیاری را در شعر کهن فارسی شناسایی کند. این مضامین در چند دسته اصلی قرار می­گیرند: تصاویر (صور خیال) و توصیفات، باهمایی­ها، تلمیحات تاریخی­ ­ادبی، و رسومی که دستمایه مضمون­آفرینی قرار گرفته­اند. وجود این مضامین مشترک، گرچه گاه چیزی جز تصادف و توارد نیست، اما به­نظر می­رسد اغلب در گذشته مشترک این اقوام ریشه داشته باشد، زیرا به­دلیل انزوا و دورافتادگی اقوام لر از جریان ادبیات مکتوب فارسی، اقتباس و اخذ مستقیم از این ادبیات چندان گسترده نیست؛ هرچند بی­شک برخی مضامین شعر لری برگرفته از ادب فارسی است. تاثیر ادبیات فارسی را به­وضوح می­توان در تلمیحات اشعار بختیاری به افسانه­های ایرانی، خاصه شاهنامه فردوسی، دید. در پایان، با نظر به پیوند عمیق و دیرینه ادب پارسی و تازی، مقایسه­ای نیز میان مضامین مشترک در اشعار بختیاری و معلقات سبع به­منزله نمونه­ای از شعر کهن تازی صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

Comparative literature ، folk Bakhtiari poetry ، classical Persian poetry ، philology ، Muʻallaqāt. ، ادبیات تطبیقی ، شعر عامه بختیاری ، شعر کلاسیک فارسی ، فیلولوژی ، معلقات سبع