اثربخشی آموزش برنامه نویسی با استفاده از محیط نرم افزار اسکرچ

هدف این مطالعه، تعیین اثربخشی آموزش برنامه نویسی با استفاده از محیط مجازی (نرم افزار اسکرچ) در بهبود مهارت برنامه نویسی دانشجویاندانشگاه آزاد واحد سنندج در مقطع کارشناسی بود. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح تحقیق پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه دانشجویان رشته کامپیوتر مقطع کارشناسی گرایش نرم افزار دانشگاه آزاد اسلامی واحد سنندج که در سالتحصیلی ۹۸-۱۳۹۷ درس برنامه نویسی را اخذ کرده بودند.کل این دانشجویان ۱۶ نفر بودند که به طور تصادفی به دو کلاس (گروه آزمایش و گروه کنترلهر کدام ۸ نفر) تقسیم شدند. در این تحقیق در ابتدای دوره یک آزمون پیشرفت تحصیلی معلم ساخته که شامل مفاهیم آشنایی با دسنوراتبرنامه نویسی، تابع، روال، رخداد ، توالی دستورها درس برنامه نویسی بود؛ به عنوان پیشآزمون طراحی شد و آزمون محقق ساختهای که بر اساسدوره آموزش برنامه نویسی به روش امآیتی ساخته شده بود به عنوان پس آزمون استفاده شد. داده های به دست آمده از طریق آزمون های تحلیلکوواریانس یک متغیره و چندمتغیره تحلیل شدند. نتایج نشان می دهد که این آموزش بر افزایش مهارت روال و توابع، توالی دستورها و مهارتنوشتن شی موثر بوده اما بر شناخت دستورها و نوشتن رخداد موثر نبوده است.

کلیدواژه ها:

تعامل ، یادگیری الکترونیکی ، فراترکیب