سنت عرفانی درمعماری ایرانی و درجات تحقق توسط هوش مصنوعی

در عصری زندگی میکنیم که دنیای مجازی مملو از تصاویر معماری و شهرسازی ساخته شده با هوش مصنوعی بوده و کمترمعمار جوان ایرانی است که رندرهای سورئالیستی AI از یک بنا با استفاده از الگوهای معماری سنتی ایرانی؛ چه معماری پیش از اسلام و چه معماری عرفانی و نمادین پس از آن را در اینترنت مشاهده نکرده باشد. ابزارها و وب سایت های هوش مصنوعی باالگوریتم ها و برنامه ریزی های جهان غرب و طبیعتا جهان بینی متفاوت با معناگرایی شرقی به حیات خود ادامه می دهد. اینجستار در صدد است با کنکاش در ایدئولوژی و نحوه تفکر انسان در گذشته، از طریق تفاسیری از کتابهای ارزشمند تاریخیدنیای پر رمز و راز معماری و موجودیت خود بناهای تاریخی به سنت عرفانی در معماری ایرانی اشاره داشته و در پاسخ به اینپرسش پژوهشی که آیا می توان به هوش مصنوعی به نوعی جهت دهی سنت عرفانی در معماری ایرانی را داد یا خیر؟ و درجاتتحقق آن در آینده دور و نزدیک به چه صورت خواهد بود؟ پیش بینی هایی ارائه دهد. در این مقاله که با انتهای باز نتیجه گیریشده است، از خواننده آینده نگر میخواد قضاوت تک بعدی نداشته و راهکاری مناسب برای معماری آینده ایران در امتدادمعناگرایی و مفهوم گرایی معماری اصیل ایرانی در عصر هوش مصنوعی در ذهن خود پرورش دهد. به بیان دیگر هدف اینجستار کنکاش در نحوه تفکر عارف، معمار و مهندس گذشته و به روزآوری آن در راستای تحقق هویت و اصالت در عصرهوشمندسازی بناها و شهرهای ایران آینده است.

کلیدواژه ها:

معایب و مزیت های هوش مصنوعی در معماری ، فرم های معماری ایرانی در دنیای هوش مصنوعی ، معماران معاصر و هوش مصنوعی ، نمادپردازی عرفانی در معماری ، مینیاتور ایرانی ، آینده معماری معناگرا