بررسی نظری و عملی فضاهای چندحسی برای بهبود کیفیت زندگی کودکان اوتیسم

کودکان مبتلا به اوتیسم نسبت به عناصر محیطی و فضایی حساسیت متفاوتی در مقایسه با همسالان سالم خود نشان میدهند.اوتیسم نوعی اختلال توسع های است که بر جنب ههای مختلف زندگی فرد، از جمله ارتباطات اجتماعی، تعاملات انسانی و عملکردروزمره تاثیر میگذارد. به همین دلیل، نیاز به بررسی عمیق حساسیت این کودکان نسبت به عناصر داخلی فضاها و چگونگیاستفاده از این اطلاعات برای بهبود مهارتهای آنان، ضروری به نظر میرسد. این مقاله با رویکردهای نظری و عملی به تحلیلچگونگی طراحی فضاهای معماری می پردازد که با استفاده از حس های چندگانه، قادرند کیفیت زندگی کودکان مبتلا به اوتیسمرا بهبود بخشند. یکی از این رویکردها، طراحی **اتاق های اسنوزلن ** (Snoezelen rooms) است؛ فضاهایی که با ترکیبمحرک های حسی گوناگون از جمله نور، صدا، بو و بافت، به تنظیم تحریکات حسی و ایجاد محیطی آرامشبخش برای کودکاناوتیسم کمک می کنند. مقاله حاضر با مطالعه منابع علمی، کتب و مقالات معتبر، به بررسی بهترین روشها و شیوه های طراحیاین گونه فضاها پرداخته و نتایج و مفاهیم کلیدی را برای ارتقاء محیط های زندگی این کودکان ارائه می دهد. همچنین،پیشنهاداتی عملی برای معماران و متخصصان حوزه های مرتبط جهت بهبود طراحی فضاهای مناسب برای کودکان اوتیسممطرح می کند.

کلیدواژه ها:

کودکان مبتلا به اوتیسم ، روانشناسی محیطی ، اتاق های چندحسی ، استراتژی های طراحی