بررسی نظریه ناخودآگاهی یونگ در تفسیر رویای گودرز(در شاهنامه فردوسی)

در این جستار، تعبیر رویای گودرز  در شاهنامه  از دو دیدگاه خوابگزاری سنتی و مباحث ناخوداگاه فردی و جمعی یونگ مورد بررسی قرار گرفته و با تعبیر مدنظر روایت داستانی مقایسه شده است. روش تحقیق در این مقاله، تحلیل و مقایسه است؛ یعنی در بخش خوابگزاری سنتی، تعبیر  نمادهای آمده در رویا براساس کتابهای تعبیر خواب ایرانی و اسلامی گزارش می شود؛ اما در بخش تحلیل روانشناسی رویا، ابتدا با در نظر گرفتن  وقایع زمان دیدن خواب و نیز رخدادهای زندگی، شخصیت و روحیات گودرز ، نمادهای رویای او تحلیل، و در بخش پایانی نیز شباهتهای ساختاری این رویا با اسطوره ها و کهن الگوها بررسی شده است.     در نهایت از دیدگاه تعبیر سنتی خواب، نمادهای آمده در رویا را منطبق با تعبیر آن در روند داستانی شاهنامه می بینیم. در بررسی ناخودآگاهی فردی، این نتیجه به دست آمد که ناآرامی خاطر و دغدغه گودرز برای به نتیجه رسانیدن نبردهای کین خواهی سیاوش در روان او گرهی ایجاد کرده که به دیدن چنین رویایی منجر شده است؛ اما این رویا از دیدگاه ناخودآگاهی جمعی، کهن الگوها و نیز همسویی با اساطیر کهن با چند رویکرد قابل تبیین است. این رویکردها عبارت است از: کهن الگوی قهرمان، کودک رها شده، اسطوره باروری و اسطوره آفرینش نخستین.

کلیدواژه ها:

Shahnameh ، dream interpretation ، Goodarz ، Jung ، unconscious. ، شاهنامه و رویای گودرز ، خوابگزاری در شاهنامه ، گودرز ، یونگ و ضمیر ناخودآگاه