آمادگی فناوری شرکت های B۲B و قابلیت مدیریت ارتباط با مشتری مبتنی بر هوش مصنوعی برای افزایش عملکرد پایداری اجتماعی

با توسعه سریع رشته های علمی جدید و شتاب پیشرفت فن آوری، پیشرفت در فناوری اطلاعات و الکترونیک، بیوتکنولوژی، علم مواد و تولید انرژی، فناوری های نوظهور را در خط مقدم مدیریت تجاری معاصر قرار می دهد. فن آوری های نوظهور نوآوری های مبتنی بر علمی هستند که ممکن است یک صنعت جدید ایجاد کند یا یک صنعت قدیمی را تغییر دهد .بنابراین محرکه اصلی پشت رشد اقتصادی معاصر افزایش عوامل تولید نیست، بلکه نوآوری تکنولوژیکی و تغییر روش های تولید است.اگرچه مکتب وارتون برای اولین بار در سال ۲۰۰۰ مفهوم "فناوری های نوظهور" را پیشنهاد کرد، اما تاکنون هیچ تعریف پذیرفته شده ای از این ایده وجود ندارد، زیرا تعریف ظهور فناوری باید با توجه به مبانی نظری آن تجدید نظر شود (بامگلو ، ۲۰۱۹). فناوری های نوظهور را می توان به دسته های وسیع و باریک تقسیم کرد. روتولو و همکاران (۲۰۱۵) پذیرفته شده ترین تعریف را ارائه کرد: «فناوری با تازگی بالا و توسعه نسبتا سریع، در مرحله ظهور با بی نظمی و ابهام، ممکن است تاثیرات اجتماعی و اقتصادی قابل توجهی داشته باشد». این تعریف ارزش بالقوه فناوری و اقتصادی را برجسته می کند (وانگ، ۲۰۱۸). فناوری نوظهور، به معنای محدود، یک حوزه موضوعی متشکل از کلمات کلیدی است که مشخصه فناوری است که به تازگی ظهور کرده و در حال توسعه است و یک حوزه فناوری جدید است (لیو و تان ، ۲۰۲۰). روتولو و همکاران (۲۰۱۵) پنج ویژگی فناوری های نوظهور را خلاصه کرد: (۱) تازگی رادیکال، (۲) رشد نسبتا سریع، (۳) انسجام، (IV) تاثیر برجسته، و (v) عدم قطعیت و ابهام. «تعریف حاصل از فناوری نوظهور به مفهومی چند بعدی و چند سطحی تبدیل می شود که از ویژگی های اجتماعی (یعنی اهرم، برتری، دوسوگرایی و مادی بودن) و همچنین مصنوعی (یعنی تازگی رادیکال، رشد سریع، تاثیر برجسته، ابهام) و زمانی تشکیل شده است. آن ها (یعنی پسا و پیشین) در حالی که در ساختارهای اجتماعی در سطح فردی و واحدی (یعنی گروه، شرکت، خوشه و بخش صنعتی) اعمال می شوند» (لیتوینسکی ، ۲۰۱۸). چندین فناوری نوظهور در داخل و خارج از کشور توسعه یافتند. مدل چرخه هایپ، تکامل نوآوری های تکنولوژیکی را در حین عبور از مراحل متوالی که توسط اوج، ناامیدی و بازیابی انتظارات بیان می شود، ردیابی می کند (ددهایر و استاینرت ، ۲۰۱۶).