اهمیت تدریس مبتنی بر بازی و پیامدهای آن

تدریس مبتنی بر بازی، یکی از شیوه های نوین آموزشی است ؛که بر اساس اصول یادگیری فعال و مشارکتی طراحی شده است. این روش با بهره گیری از عناصر بازی و تعاملات هدفمند، محیطی پویا و جذاب برای یادگیری فراهم می آورد. در این رویکرد، دانش آموزان از طریق مشارکت در فعالیت های بازی محور قادر به درک مفاهیم پیچیده، توسعه مهارت های اجتماعی و تقویت توانایی های حل مسئله می شوند. از آنجا که بازی به طور طبیعی انگیزه و علاقه به یادگیری را افزایش می دهد، این شیوه به تقویت یادگیری عمیق و ماندگار کمک می کند. همچنین، تدریس مبتنی بر بازی نه تنها به افزایش یادگیری شناختی، بلکه به بهبود مهارت های اجتماعی، عاطفی و جسمانی دانش آموزان نیز می پردازد. در این مقاله، به بررسی اهمیت این شیوه تدریس و پیامدهای آن برای دانش آموزان پرداخته شده است. یافته ها نشان می دهند که استفاده از بازی در فرآیند تدریس، موجب افزایش تعاملات مثبت در کلاس، تقویت اعتماد به نفس دانش آموزان، کاهش استرس و اضطراب، و بهبود توانایی های حل مسئله می شود. علاوه بر این، این روش به معلمان کمک می کند تا به شیوه ای خلاقانه و جذاب، فرآیند یاددهی-یادگیری را تسهیل کنند. در نهایت، تدریس مبتنی بر بازی به عنوان ابزاری موثر برای ارتقاء کیفیت آموزش و یادگیری در مدارس مطرح می شود.

کلیدواژه ها:

تدریس مبتنی بر بازی ، یادگیری فعال ، مهارت های اجتماعی ، حل مسئله