بررسی میزان جذب انرژی پروفیل های مخروطی و هرمی چندسلولی در حالت بارگذاری محوری با استفاده از روش المان محدود غیرخطی در نرم افزار آباکوس

پروفیل های فلزی جدار نازک یکی از متداولترین انواعسازهها یی هستند که کاربرد وسیعی در سیستم های ج اذب انرژی دارن دنکته . قابل توجه در طراحی بهینه سازههای جاذب انرژی ، دستیابی به پروفیل هایی با شکل متفاوت و با میزان جذب انرژی بهینه در واحد جرم سازه است . لذا در این مقاله ، با معرفی پروفیل های مخروطی ناقص با مقطع دایروی چند سلولی و پروفیل های هرمی ناقص با مقطع مربعی چند سلولی ، میزان جذب انرژی آنها با تغییر پارامترهای هندسی مانند ضخامت ، قطر و همچنین تعداد سلول های سطح مقطع سازه در حالت بارگذاری محوری بررسی شده است . سپس ، میزان جذب انرژی پروفیل های مخروطی ناقص چند سلولی در سه گروه تک لایه با ۴ سلول، دو لایه با ۱۶ سلول، و سه لایه با ۲۴ سلول در ضخامت های ۵/۰ ، ۱ و ۵/۱ میلیمتر با یکدیگر مقایسه می شود . با توجه به نتایج مشاهده می شود که می زان جذب انرژ ی دریک مخروط ناقص با مقطع دایروی چند سلولی بیشتر از میزان جذب انرژی در یک هرم ناقص با مقطع مربعی چند سلولی و تک سلولی است . همچنین ، مشاهده می شود که در پروفیل های مخروطی ناقص چند سلولی با افزایش تعداد سلولها و ضخامت لایه ها، می زانجذب انرژی بالا می رود و مچالگی به شکل منظم تری رخ می دهد.

کلیدواژه ها:

میزان جذب انرژی ، مچالگی ، برخورد ، پروفیل مخروطی ، چند سلولی