مدل سازی رسانش دارو در شبکه مویرگی توموری

شیمی درمانی یکی از راههایی است که به صورت گسترده برای درمان سرطان به کار می رود. یافته های پزشکی نشان می دهد شیمی درمانی در اغلب موارد در حذف تومور ناموفق بوده است . روشهای ریاضی می توانند اطلاعات مفیدی درباره نحوه رسانش دارو، عوامل تاثیرگذار بر آن، موانع و بهبود رسانش دارو به ما بدهند. در این مقاله از روشهای ریاضی و دینامیک سیالات محاسباتی که ابزار قدرتمندی را برای حل معادلات ریاضی فراهم کرده، برای مدلسازی جامع رسانش دارو به تومورها استفاده شده است . به این منظور مدل پیشین گروه در زمینه بررسی جریان در بافت توموری و شبکه مویرگی ناشی از آن، با اضافه کردن معادلات انتقال ماده حل شدنی توسعه یافته شده است . مدل سازی با در نظر گرفتن دو شرط مختلف برای شبکه مویرگی بررسی شده است : توزیع یکنواخت و ثابت فشار درونمویرگی به عنوان شبکه (روش بدون شبکه )، تولید شبکه مویرگی تاشی از تومور (روش با شبکه ). بررسی نتایج نشان داد که در مدلسازی با توزیع یکنواخت فشار درونمویرگی مقدار غلظت داروی بالاتری را در ناحیه توموری نسبت به روشهای با شبکه پیش بینی می کند. با مقایسه نتایج دو روش مشخص می شود که توزیع دارو در روش با شبکه ، غیریکنواختی بیشتری به دلیل پیچیده بودن شبکه مویرگی ناشی از تومور و فشار میان بافتی بالاتر در ناحیه توموری دارد.

کلیدواژه ها:

تومور ، شبکه مویرگی ، رسانش دارو ، معادله انتقال ماده حل شدنی ، جریان میان بافتی