مدلسازی و بهینه سازی عملکرد ناپایای نیروگاه خورشیدی با سیستم ذخیره سازی گرما در افق زمانی یک روزه

مقاله حاضر به مدلسازی و بهینه سازی عملکرد یک روزه یک نیروگاه خورشیدی با سیستم ذخیره سازی انرژی می پردازد که درآن حداکثر سودحاصله به عنوان تابع هدف در نظر گرفته شده است . مدل سازی از طریق حل مجموعه معادلات حاکم به روش نیوتن رافسون صورت گرفته و از طریق مقایسه با نتایج موجود در منابع ، صحت سنجی شده است . بهینه سازی به کمک الگوریتم ژنتیک صورت پذیرفته و به منظور اطمینان از دست یابی به نتایج مناسب ، مقادیر مختلفی از پارامترهای کنترل کننده حل ، مورد ارزیابی قرارگرفته است . نتایج نشان می دهد که در حل بهینه ، در زمان های با ارزش پایین ، انرژی خورشیدی در سیستم ذخیرهسازی گرما ذخیره شده تا در زمانهای با ارزش بالاتر، برای تولید حداکثر توان مورد استفاده قرار گیرد. همچنین مشاهده شد که استفاده از سیستم ذخیرهساز گرما، با ایجاد امکان تولید در زمانهای بدون تابش موجب افزایش پایداری شبکه و افزایش مدتزمان عملکرد نیروگاه می شود.

کلیدواژه ها:

نیروگاه خورشیدی ، سیستم ذخیرهساز گرما۱ ، مدل سازی ، بهینه سازی ، الگوریتم ژنتیک ۲