بررسی نقش خودتنظیمی بر کیفیت یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان

در عصر کنونی که دانش و مهارت های آموزشی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل پیشرفت جوامع شناخته می شوند، کیفیت یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از موضوعات اساسی در حوزه آموزش و پرورش محسوب می گردد. در این میان، خودتنظیمی به عنوان یکی از مولفه های اساسی در فرآیند یادگیری مطرح است. خودتنظیمی به توانایی فرد در مدیریت و کنترل افکار، احساسات و رفتارهای خود برای دستیابی به اهداف مشخص تعریف می شود و به دانش آموزان کمک می کند تا به صورت مستقل و هدفمند به یادگیری بپردازند. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که به بررسی نقش خودتنظیمی بر کیفیت یادگیری و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که دانش آموزانی که از مهارت های خودتنظیمی قوی برخوردارند، عملکرد تحصیلی بهتری دارند و در مواجهه با چالش های آموزشی از انعطاف پذیری و مقاومت بیشتری برخوردار هستند. این مهارت ها شامل برنامه ریزی، پایش و ارزیابی مستمر فرآیند یادگیری، و همچنین توانایی تنظیم انگیزه و مدیریت استرس است. با تقویت خودتنظیمی، دانش آموزان می توانند به صورت فعال تر در فرآیند یادگیری مشارکت کنند و با بهره گیری از منابع خود، کیفیت آموزش خود را ارتقا بخشند. از سوی دیگر، نبود یا ضعف مهارت های خودتنظیمی می تواند منجر به کاهش بهره وری آموزشی، افت تحصیلی، و احساس ناتوانی در مواجهه با مشکلات شود. این مسئله به ویژه در دنیای امروز، که یادگیری آنلاین و خودمحور به بخشی از نظام آموزشی تبدیل شده است، اهمیت بیشتری پیدا می کند. در چنین شرایطی، نقش معلمان و والدین در تقویت این مهارت ها بسیار حیاتی است.

کلیدواژه ها:

خودتنظیمی ، یادگیری ، پیشرفت تحصیلی ، دانش آموزان ، آموزش