حمایت کیفری از سقط جنین آزمایشگاهی از منظر حقوق جزای ایران و اسناد و کنوانسیون های بین المللی

قانونگذار ایرانی پس از طرح نظرات فقهی و حقوقی مختلف، سقط جنین، پس از ولوج روح را حرام و غیر قانونی اعلام و قبل از ولوج روح را با شرایط خاص ماده واحده قانون سقط درمانی، پذیرفته و با این اقدام گامی رو به جلو و موثر در قانونمند کردن مساله سقط جنین برداشته است. سقط درمانی راهکاری است که مقنن برای پیشگیری از بروز مشکلات آتی برای مادر، جنین یا اجتماع، آن را مجاز شناخته است؛ اما با رفع محدودیت های مندرج در این قانون و تسری آن به امکان سقط درمانی حاصل از زنا و تجاوز به عنف قبل از ولوج روح در جنین می توان زمینه خروج قوانین سقط جنین را از حوزه جرم و جنایت و انتقال آن به حوزه رفاه و سلامت، فراهم نمود. هدف از طرح موضوع سقط درمانی این است که با استفاده از روش کتابخانه ای و تحلیلی و استفاده از منابع مجازی و توجه به حقوق سایر کشورها و اسناد بین المللی به بررسی سقط درمانی از منظر اخلاق و فقه پزشکی بپردازیم. نتیجه تحقیق حاکی از این مطلب است که سیاست ترکیبی در برخورد با موارد سقط جنین مستلزم آن است که مفاهیم بر اساس نیازها تعریف و نظام قضایی و سلامت، با همکاری یکدیگر از موارد مشروع و قانونی سقط جنین حمایت کنند.

کلیدواژه ها:

سقط جنین ، سقط درمانی ، جنین آزمایشگاهی ، حقوق جزای پزشکی