استفاده های تجربیات نزدیک به مرگ در درمان و مراقبت های پزشکی

مقدمه: در چند دهه ما با حدود ۱۴۰۰۰ نفر مصاحبه کرده ایم. این تجربه ها در جهات مختلفی خروجی و فایده دارد از جمله در شهر سازی و شهرداری، پوشاک و معماری،برای پلیس و برای حوزه پزشکی هم خروجی دارد.پزشک بدون توجه به اعتقادات و باورها در هر کجای دنیا که باشد می تواند از این تجربیات در جهت بهبود حرفه خود و بهبودی بیماران استفاده کند.پایه و فرض این گفتار بر مغزی نبودن تجارب نزدیک به مرگ است بلکه این تجربیات خروج واقعی فرد از کالبد خود است؛ یعنی در این تجربه فرد از کالبد مادی و گوشت و استخوان خود بیرن می رود و باز می گردد و آنچه در بیرون دیده را بازگو می کند. (البته اینجا جای اثبات و بررسی موارد نیست)الان بحث ما در مورد کارکرد های پزشکی این تجربیات و چگونگی به کارگیری اطلاعات به دست آمده از این تجربیات در این مورد است.روش تحقیق: کیس استادی و برسی گزارشهای تایید شده از تجربیات نزدیک به مرگ است.یافته ها:پیشنهاد پروتکل هایی در موارد زیر با توجه به این که بیمار همه افکار و گفتار و کردار کادر بیمارستان را شاهد است:۱. برای محل سانحه باید پروتکل های رفتاری تعریف شود؛ برای خانواده، اورژانس، پزشکان و حتی کسانی که فقط شاهد ماجرا هستند.۲. برای فرایند انتقال بیمار به بیمارستان۳. برای اتاق احیا، اتاق عمل یا CCU و ICU و امثال آننتیجه: لازم است در مورد تجربیات نزدیک به مرگ و عوامل و نتایج آن پژوهش های علمی انجام بدهیم و ادعا های تجربه گران را فی الجمله باور کنیم و بدون بررسی رد نکنیم؛ پس از تحقیق، پروتکل های جدیدی بنویسیم و در مرحله آخر جهانی سازی کنیم.

کلیدواژه ها:

تجربه نزدیک به مرگ ، پروتوکلهای بیمارستانی ، اتاق عمل ، اتاق احیا