بررسی و ارزیابی روش های تدریس و راهبردهای آموزش تعاملی در نظام تعلیم و تربیت و تاثیر آن بر تقویت مهارت های اجتماعی در دانش آموزان دوره ابتدایی

این مقاله به بررسی و ارزیابی روش های تدریس و راهبردهای آموزش تعاملی در نظام تعلیم و تربیت می پردازد و تاثیر این رویکردها بر تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی را تحلیل می کند. با توجه به اهمیت مهارت های اجتماعی در توسعه همه جانبه دانش آموزان و آماده سازی آن ها برای زندگی اجتماعی و حرفه ای، این موضوع از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف اصلی ، شناسایی و ارزیابی اثربخشی روش های مختلف تدریس تعاملی، شامل کار گروهی، بحث کلاسی، و پروژه های مشترک، بر بهبود مهارت های ارتباطی، همکاری، حل مسئله، و همدلی در دانش آموزان ابتدایی بوده است دانش آموزانی که در محیط های آموزشی تعاملی تحصیل کرده اند، توانایی بهتری در همکاری با همسالان، برقراری ارتباط موثر و حل مسائل به صورت گروهی داشتند. همچنین، این روش ها موجب افزایش انگیزه و علاقه دانش آموزان به یادگیری و مشارکت فعال در فرآیند آموزشی شده است. نتیجه گیری این تحقیق نشان می دهد که ادغام روش های تدریس تعاملی در برنامه های آموزشی می تواند تاثیر مثبتی بر توسعه مهارت های اجتماعی و آموزشی دانش آموزان داشته باشد. بنابراین، توصیه می شود که سیاست گذاران آموزشی و معلمان به افزایش استفاده از این روش ها در کلاس های درس توجه ویژه ای داشته باشند.

کلیدواژه ها:

دانش آموز ، مهارت اجتماعی ، روش تدریس