امکان سنجی ارتقای کیفیت سرزندگی شهری با خلق فضاهای پیاده

بهره گیری بهینه از فضاهای شهری به هدف انسانی سازی مقیاس شهری، از اهداف همیشگی برنامه ریزان و مدیران شهری است ،بر همین اساس در دهه های گذشته ، خلق فضاهای پیاده شهری تا حد زیادی توانسته است در این زمینه موثر باشد. از این رو پژوهش حاضر با هدف امکان سنجی ارتقای کیفیت سرزندگی شهری با خلق فضاهای پیاده صورت پذیرفته است. پژوهش صورت گرفته به لحاظ روش در مجموعه تحقیقات توصیفی- تحلیلی قرار می گیرد که در آن محقق علاوه بر تصویرسازی آنچه هست به تشریح و تبیین دلایل چگونه بودن و چرایی وضعیت مسئله و ابعاد آن می پردازد. محقق برای تبیین و توجیه دلایل، نیاز به تکیه گاه استدلالی محکمی دارد. این تکیه گاه از طریق جستجو در ادبیات و مباحث نظری تحقیق و تدوین گزاره ها و قضایای کلی موجود درباره آن فراهم می شود که برای این منظور ، نگارنده با بهره گیری از روش های اسنادی این مهم را پوشش داده است. و در ادامه به روش کیفی و مقایسه ای به تحلیل داده ها پرداخته است. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که طراحی و اجرای ایده آل پیاده راه های شهری می تواند از طریق توجه به ابعاد تاریخی )احیا و پردازش معماری سنتی و نماهای خیابان(، اقتصادی) ۲۴ ساعته نمودن فضا(، اجتماعی)همه شمولی فضا و خلق نشاط از طریق ارتقای تعاملات اجتماعی،پیاده روی(، کالبدی)اختلاط کاربری ها ،فضاهای مکث شهری( به ایجاد فضایی سرزنده و شاداب در شهر منجر شده و سرزندگی را برای شهر به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

شهر ، فضای شهری ، کیفیت محیط ، پیاده مداری ، سرزندگی.