مرور سیستماتیک مطالعات حوزه یادگیری مشارکنی و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان

این مقاله به بررسی تاثیر روش تدریس یادگیری مشارکتی بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان با روش کیفی – توصیفی و مطالعه کتابخانه ای می پردازد. یادگیری مشارکتی به عنوان روشی نوین و موثر در آموزش، با تاکید بر تعامل و همکاری میان دانش آموزان، مورد توجه بسیاری از معلمان و پژوهشگران قرار گرفته است. مطالعات متعدد نشان می دهند که یادگیری مشارکتی باعث افزایش تعامل، همکاری، و مشارکت فعال دانش آموزان در فرآیند یادگیری می شود و مهارت های اجتماعی و انگیزه آن ها را بهبود می بخشد. همچنین، خودکارآمدی تحصیلی به عنوان یکی از مفاهیم مهم در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان، تحت تاثیر این روش قرار می گیرد. نتایج نشان می دهد که یادگیری مشارکتی می تواند خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان را افزایش دهد و بهبود عملکرد تحصیلی آن ها را به دنبال داشته باشد. به معلمان و مدیران مدارس توصیه می شود که از این روش تدریس در کلاس های خود استفاده کنند تا فرآیند آموزشی را بهبود بخشند و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان را افزایش دهند.

کلیدواژه ها:

یادگیری مشارکتی ، روش تدریس نوین ، خودکارآمدی تحصیلی