بررسی ایوان وتلار به عنوان عنصری پایدار بر کالبد معماری بومی گیلان

این مقاله ایوان و تلار را به عنوان یکی ازعناصرشاخص درمعماری برونگرای گیلان مورد بررسی قرار داده است این عنصریکی ازدستاوردهای معماری بومی گیلان است که متاثر ازاقلیم ومولفه های فرهنگی واجتماعی بوده است ازجمله ویژگیهای آن چندعملکردی بودن این فضاست که با ایجادفضایی نیمه بازنقشی مهم درفراهم اوردن شرایط اسایش اقلیمی و تداوم ارتباط بصری با محیط پیرامون را دارد ایوان که به عنوان یکی ازفاکتورهای تشکیل دهنده الگوی ساخت درمنطقه موردنظر است باقرارگرفتن دریک یا چندجانب ازمحیط پیرامون فضای مرکزی نه فقط عنصری نمادین بلکه حرکتی هدفمند بادرنظر گرفتن اقلیممنطقه بوده است درطراحی ایوان تناسباتیوجود دارد که علاوه برجنبه های زیبایی شناسانه آنبا ایجاد تهویه و سایه اندازی و نیز جلوگیری ازنفوذ بادوباران فضایی مطلوب منطبق با نیازهای زیست اقلیمی اسکان را فراهم می کند دراین نوشتار سعی براین استکه با ارایه مفهوم پایداری درمعماری و بررسی عوامل تاثیر گذار درآن نقش ایوان به عنوان راهکاری برخاسته ازدانش بومی که خود ازجمله مهمترین موضوعات توسعه پایدار است بررسی شود.

کلیدواژه ها:

معماری بومی گیلان ، توسعه پایدار/ایوان/تلار/الگوی ساخت