طراحی و ساخت ابرشبکه های نانویی خودآرایی شده نانولوله های کربنی از طریق توالی های DNA خودتکمیل شونده

اهداف: رویکرد کنترلی در خودآرایی مولکولی، روش پایین به بالای مطلوبی را ایجاد کرده است که به منظور طراحی و ساخت سامانه ها و الگو های مورد نظر با کارآیی ها و قابلیت های ویژه مورد استفاده قرار می گیرد. هدف پژوهش حاضر، طراحی و ساخت ابرشبکه های نانویی خودآرایی شده نانولوله های کربنی از طریق توالی های DNA خودتکمیل شونده و مطالعه طیف سنجی آن بود. مواد و روش ها: در پژوهش تجربی حاضر، توالی الیگونوکلئوتید چسبنده که در یک انتهای خود به گروه های آمین متصل شده اند، از طریق اتصال های کووالان به گروه های کربوکسیل موجود در ابتدا و انتهای نانولوله های کربنی متصل شدند. در ادامه توالی الیگونوکلئوتیدی اتصال دهنده، این سامانه ها را به صورت شبکه هایی درهم تنیده به یکدیگر متصل نمود. پس از تهیه این نانوساختارهای شبکه ای، خواص بیوفیزیک آنها از طریق مطالعات طیف سنجی نوری (UV-vis) و طیف سنجی پلاریمتری دورنگ نمایی دورانی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: پیک جذبی اختصاصی در طیف UV-Vis افزایش یافت و پیک اختصاصی توالی های DNA در روش دورنگ نمایی دورانی با اتصال توالی های DNA چسبنده به نانولوله کربنی ظاهر شد. نتیجه گیری: پس از اضافه شدن توالی های اتصال دهنده به واحد های سازنده، نانولوله های کربنی به شکل شبکه ای پیچیده در می آیند. تشکیل نانوساختار های شبکه ای ساخته شده از نانولوله های کربنی از طریق جفت شدگی توالی های الیگونوکلئوتید جفت شونده به صورت کاملا واضح در طیف های UV-vis نانوشبکه ها قابل مشاهده است.

کلیدواژه ها:

Super nanonetwork ، Molecular self-assembly ، DNA ، Carbon Nanotube ، ابرشبکه های نانویی ، خودآرایی مولکولی ، DNA ، نانولوله های کربنی