بررسی اثرات زیست الهامی یک بستر پلیمری نوآرایی شده جدید بر اتصال، مورفولوژی و رشد سلول های فیبروبلاست انسانی

بسترهای کشت سلول نقشی کلیدی در حوزه مهندسی بافت و زیست مواد دارند. ازاین رو ارائه بستری زیست سازگار با ویژگی­های فیزیکوشیمیایی مشابه با ماتریس خارج سلولی جهت دستیابی به اتصال، زنده مانی، رشد و ریخت شناسی مناسب انواع سلول­ها، توجه بسیاری از دانشمندان را به خود جلب کرده است. توسعه بسترهایی دارای انواع توپوگرافی سطح که به عنوان فاکتور زیست الهام در اتصال هدایت شده سلول نقش بازی می­کنند، از مهم ترین رویکردهای اتخاذ شده در این حوزه به شمار می آیند. در تحقیق حاضر، با به کارگیری روشی جدید به طراحی، سنتز و مشخصه یابی بستری با آرایه های هم راستای سطحی در ابعاد چند صد نانومتری پرداخته شد. درنهایت نیز رفتار سلول­های فیبروبلاست انسانی لاین HU۰۲ کشت داده شده روی این بستر از نظر اتصال، رشد، زنده مانی و ریخت شناسی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می­دهند که تیمار پلاسمای ۱۰۰ و ۲۰۰ ثانیه ای تحت کشش جانبی بستر باعث شکل گیری آرایه های هم راستا با ابعاد ۱۹±۳۰۵ نانومتر و ۱۴۱±۵۷۱ نانومتر بر سطح این بسترها می­شود. با افزایش زمان تیمار پلاسما، طول موج، دامنه ساختار و درجه آب دوستی سطح بسترهای موردمطالعه افزایش می یابد که منجر به بهبود ۱۷ و ۴۶ درصدی کیفیت اتصال سلول می­شود. همچنین آرایه های میکرونی شکل گرفته روی سطح بسترها ضمن کمک به افزایش کیفیت اتصال، رشد و زنده مانی سلول ها با اثر هدایت اتصال باعث جهت­گیری سلول ها در راستای طولی آرایه ها می­شود. در نتیجه بستر پلی دی متیل سیلوکسان این پژوهش کاملا زیست سازگار بوده و از نظر مشخصه های شیمیایی، مکانیکی و فیزیکی قابلیت مطلوبی را برای کاربردهای کشت سلولی نشان می­دهد. همچنین باعث بهبود کیفیت اتصال و هم راستا کردن سلول های فیبروبلاست انسانی می شود.

کلیدواژه ها:

Cell substrates ، Cell morphology ، Fibroblast cells ، Nanowrinkles ، Polydimethylsiloxane ، بستر کشت سلول ، پلی دی متیل سیلوکسان ، رشد سلول ، ریخت شناسی سلول ، هدایت اتصال