شبیه سازی داربست های ژلاتین، ژلاتین- کیتوسان و پلی کپرولاکتون در شبکیه چشم و مقایسه گرادیان فشار و اثر ضخامت روی گرادیان فشار

اهداف: بیماری تخریب وابسته به سن ماکولا (AMD)، یکی از بزرگ ترین دلایل ازبین رفتن بینایی بعد از ۵۰سالگی در جهان است. بیماری AMD، سلول های رنگدانه شبکیه را تخریب می کند. مهندسی بافت شبکیه با استفاده از داربست های مختلف، محیط مناسبی برای رشد سلول های اپیتلیوم رنگدانه شبکیه فراهم می کند. این داربست ها ممکن است تغییراتی در فشار داخل چشم ایجاد کنند و در نتیجه باعث بیماری جدایش سلول های اپیتلیوم رنگدانه و شبکیه شوند. هدف پژوهش حاضر، شبیه سازی داربست های ژلاتین، ژلاتین- کیتوسان و پلی کپرولاکتون در شبکیه چشم و مقایسه گرادیان فشار و اثر ضخامت روی گرادیان فشار بود. مواد و روش ها: در پژوهش تجربی حاضر، در مرحله اول، سه داربست ژلاتین، ژلاتین- کیتوسان و پلی کپرولاکتون برای بررسی متوسط میزان فشار داربست با نرم افزار COMSOL ۵.۱.۱ و قانون دارسی، شبیه سازی شدند. در مرحله بعدی داربست ژلاتین- کیتوسان با ضخامت های ۱۰ و ۲۰میکرون با قانون دارسی، شبیه سازی شد تا اثر ضخامت روی متوسط فشار بررسی شود. یافته ها: میزان فشار خروجی از داربست ژلاتین برابر با ۱۹۸۶/۳۰۸پاسکال محاسبه شد که از میزان فشار لایه کروئید کمتر بود و از میزان فشار خروجی سایر داربست ها هم مقدار کمتری داشت. متوسط فشار داربست ژلاتین- کیتوسان با ضخامت ۱۰ و ۲۰میکرون در گام زمانی آخر به ترتیب برابر با ۱۹۹۷/۳۱ و ۲۰۰۳/۱۳پاسکال بود. نتیجه گیری: داربست ژلاتین، میزان متوسط فشار کمتری را نسبت به داربست ژلاتین- کیتوسان و پلی کپرولاکتون در شبکیه چشم ایجاد می کند و داربست مناسب تری نسبت به داربست های دیگر است. در شبیه سازی داربست ژلاتین- کیتوسان، افزایش ضخامت باعث افزایش فشار و ایجاد اختلال در شبکیه می شود.

کلیدواژه ها:

Age-Related Macular Degeneration ، Simulation ، Retinal Pigment Epithelium ، ‎Retinal Detachment ، تخریب وابسته به سن ماکولا ، شبیه سازی ، سلول های اپیتلیوم رنگدانه شبکیه ، جدایش شبکیه