تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر پریشانی روان شناختی و معنوی در زنان با کمردرد مزمن

چکیده سابقه و هدف: معمولا کمردرد مزمن با پریشانی روان شناختی، اجتماعی، هیجانی و معنوی همراه است. ازطرفی استفاده از درمان های روان شناختی جزء خطوط جدید درمانی قرار گرفته اند؛ بنابراین مطالعه ی حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر پریشانی روان­شناختی و معنوی در زنان با کمردرد مزمن انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون–پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه­ی پژوهش حاضر، شامل تمامی زنان مبتلابه کمردرد مزمن مراجعه­کننده به کلینیک­های فوق تخصصی درد بیمارستان­های رضوی و امام رضا(ع) شهر مشهد در سال ۱۴۰۲ بودند، که ۲۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه (۱۰ نفر آزمایش و ۱۰ نفر گروه کنترل) جای داده شدند. گروه آزمایش در ده جلسه ی حضوری ۹۰دقیقه ای در مدت ده هفته، تحت مداخله قرار گرفت و گروه گواه مداخله ی معمولی را دریافت نمود. ابزارهای گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه های پریشانی روان­شناختی کسلر و همکاران (۲۰۰۲) و پریشانی معنوی کو و همکاران (۲۰۱۰) بودند. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه ی ۲۴ و آزمون تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره انجام شد. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین پریشانی روان­شناختی و پریشانی معنوی دو گروه آزمایش و کنترل، تفاوت معنی داری وجود دارد؛ به طوری که درمان شناختی-رفتاری موثر بوده و موجب کاهش پریشانی روان­شناختی و پریشانی معنوی زنان با کمردرد مزمن شده است (۰۵/۰>P). نتیجه گیری: براساس نتایج می توان گفت که متخصصان حوزه ی سلامت، می توانند نتایج این مطالعه را در طراحی مداخلات روان شناختی، بسته های آموزشی و نیز برگزاری کارگاه مد نظر قرار دهند. همچنین از درمان شناختی-رفتاری می توان به عنوان روش درمانی مکمل در کنار درمان های پزشکی، درراستای بهبود پریشانی روان­شناختی و معنوی زنان با کمردرد مزمن استفاده نمود. کلمات کلیدی: پریشانی روان شناختی پریشانی معنوی درمان شناختی-رفتاری زنان کمردرد مزمن