بررسی ترجمه «انما» در ترجمه های قرآن کریم

هر واژه­ای در قرآن کریم دارای معنی خاص خود و دارای اهداف معنوی و بلاغی است که در ترجمه نیز باید به این مساله توجه شود. از جمله واژگانی که در ترجمه قرآن، دقت ویژه­ای می­طلبد، واژه «انما» است که از ادات حصر بوده و دارای جایگاه خاص در قرآن کریم است. اما علیرغم اهمیت توجه به این امر، برخی مترجمان در برگردان «انما»، یا دقت لازم را اعمال ننموده اند و یا آن را اساسا ترجمه نکرده اند و یا به صورت نادرست ترجمه نموده­اند. در پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، آیاتی که در آن «انما» به کار رفته استخراج و در پنج ترجمه انصاریان، خرمشاهی، فولادوند، الهی قمشه­ای و مکارم شیرازی، بررسی شده است. براساس نتایج پژوهش، خطاهای رایج در ترجمه «انما» عبارتند از: ۱. ترجمه انمای حصری به صورت تاکیدی، ۲. خطا در تشخیص طرفین قصر در ترجمه «انما»، ۳. خطا در تشخیص مای کافه از مای موصوله در «انما»، ۴. خطا در تشخیص مای موصوله از مای مصدریه، ۵. خطا در معادل­ یابی معنایی «انما» ، ۶. خطا در ترجمه یکسان «الا» و «انما». نتایج حاکی از آن است که ترجمه های خرمشاهی (۸۱ مورد)، الهی قمشه­ای (۷۴ مورد) و انصاریان (۲۳ مورد) در برگردان «انما» توجه لازم را مبذول نداشته اند و ترجمه مکارم به طور کامل، برگردان تاکیدی «انما» را مورد توجه قرار داده است.

کلیدواژه ها:

translation criticism ، Translation of the Quran ، limitation ، Bound ، Innama ، نقد ترجمه ، ترجمه قرآن ، حصر ، قصر ، انما