بررسی اثرات آموزش ترکیبی بر همکاری و انگیزه یادگیرندگان دوره ابتدایی

آموزش ترکیبی یکی از رویکردهای نوین آموزشی است که ترکیبی از روش های تدریس سنتی و تکنولوژی های دیجیتال را در جهت بهبود فرآیند یاددهی-یادگیری به کار می برد. این روش به ویژه در دوره ابتدایی، به دلیل جذابیت و تعامل بیشتر با تکنولوژی، می تواند تاثیرات مثبت زیادی بر یادگیرندگان داشته باشد. در این مقاله به بررسی اثرات آموزش ترکیبی بر همکاری و انگیزه یادگیرندگان در دوره ابتدایی پرداخته می شود. پژوهش های مختلف نشان داده اند که آموزش ترکیبی می تواند به بهبود همکاری یادگیرندگان در کلاس، افزایش انگیزه آنان برای یادگیری، و ارتقای عملکرد تحصیلی منجر شود. یادگیری فعال و مشارکتی به یکی از اولویت های اساسی نظام های آموزشی تبدیل شده است. در این راستا، استفاده از رویکردهای جدید مانند آموزش ترکیبی می تواند در افزایش همکاری یادگیرندگان و بهبود انگیزه آن ها برای یادگیری موثر باشد. این تحقیق ضرورت دارد چرا که بسیاری از آموزگاران و مدارس هنوز به صورت کامل از پتانسیل های آموزش ترکیبی بهره برداری نکرده اند و نیاز به بررسی تاثیرات آن در عمل احساس می شود. همچنین، اهمیت این تحقیق در این است که نتایج آن می تواند به آموزگاران کمک کند تا روش های تدریس خود را بهبود بخشیده و به یادگیری فعال تر یادگیرندگان دست یابند. در بسیاری از مدارس ابتدایی، یادگیرندگان از انگیزه کمی برای همکاری در فعالیت های درسی برخوردارند و اغلب با روش های تدریس سنتی، علاقه مندی خود را نسبت به موضوعات درسی از دست می دهند. بنابراین، استفاده از روش های نوین مانند آموزش ترکیبی می تواند راهکاری موثر برای افزایش همکاری و انگیزه یادگیری یادگیرندگان باشد. این تحقیق به دنبال پاسخ به این سوال است که آموزش ترکیبی چه تاثیری بر افزایش همکاری و انگیزه یادگیرندگان دوره ابتدایی دارد و آیا می تواند به بهبود نتایج تحصیلی آن ها منجر شود یا خیر.

کلیدواژه ها:

آموزش ترکیبی ، آموزگار ، همکاری یادگیرندگان ، انگیزه یادگیری ، دوره ابتدایی ، روش های تدریس نوین