مروری بر نقش عوامل خطر بر بروز سندرم تخمدان پلی کیستیک

سندرم تخمدان پلی کیستیک یک اختلال غدد درون ریز است که زنان را در سنین باروری درگیر می کند. این اختلال شامل آندروژن اضافی و ناباروری بدون تخمک گذاری است . این سندرم منجر به ناباروری، مقاومت به انسولین ، چاقی ، مشکلات قلبی عروقی و بسیاری از مشکلات سلامتی دیگر می شود. عواقب این بیماری شامل افزایش خطر دیابت (چه نوع ۲ و چه در دوران بارداری)، دیس لیپیدمی آتروژنیک ، التهاب سیستمیک ، بیماری کبد چرب غیر الکلی ، فشار خون بالا و اختلالات انعقادی است . این بیماری که ناشی از عدم تعادل در هورمونهای جنسی زنانه است ، منجر به ایجاد کیست در فولیکولهای آنترال تخمدان می شود. کیست ، کیسه ای پر از آب و حاوی تخمک است که باید برای لقاح ممکن تخلیه شود. تبدیل تخمک به کیست که به آن ”کیست عملکردی” می گویند، از تخمک گذاری جلوگیری می کند. از آنجا که تخمک گذاری مسدود می شود، منجر به اختلال در چرخه قاعدگی و ”آمنوره” می شود عدم تخمک گذاری باعث اختلال در باروری می شود. هنگامی که کیست های متعدد در فولیکولهای تخمدان به دلیل عدم تعادل هورمونی تشکیل می شود، به عنوان PCOS شناخته می شود. به دلیل کیست های احتباس شده در آب، که برخی از آنها می توانند به اندازه ۱۰ میلی متر قطر داشته باشند، اندازه تخمدان تا ۱۰ سانتی متر افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

PCOS ، SNP ، هورمونهای جنسی ، ناباروری ، ژنتیک