بررسی اثر تیمارهای مختلف هورمونی بر تکثیر و پرآوری گیاه گل محمدی (Rosa damascenaMill.)

گل محمدی، با وجود ارزش بالای اقتصادی و دارویی ، به دلیل عدم ریشه زایی مناسب یا به عبارتی به دلیل عدم تشکیل ریشه های نابجا، تکثیر آن به سختی امکانپذیر است . از این رو، کشت بافت به عنوان روشی کارآمد برای حفظ و تکثیر ژنوتیپ های برتر این گیاه مطرح شده است . در این پژوهش ، به بررسی تکثیرشاخه (پرآوری) درون شیشه ای ژنوتیپ گل محمدی رقم کاشان در محیط جامد و با استفاده از بیوراکتور درمرکز تحقیقات پژوهشگاه بیوتکنولوژی کرج پرداخته شد . تکثیر درون محیط MS جامد انجام شد. آزمایشاتبه صورت طرح کاملا تصادفی در ۵ تکرار و با ۴ غلظت مختلف هورمونی شامل ) ۰.۲۵ میلیگرم بر لیترهورمون IBA و میزان ۰ ، ۱.۵ ، ۳ و ۴.۵ میلیگرم بر لیتر هورمون BAP ( انجام شد. فاکتورهای بررسی شده دراین آزمایش شامل تعداد شاخه های فرعی، سطح بزرگترین برگ و طول ساقه هستند. نتایج نشان داد کهتیمار شماره ۲ و ۴ حاوی ترکیبات مختلف تنظیمکننده رشد، به ویژه ۰.۲۵ میلیگرم بر لیتر هورمون IBA و۱.۵ و ۴.۵ میلیگرم بر لیتر هورمون BAP ، بیشترین میزان شاخههای فرعی و تیمار شماره ۱ با ۰.۲۵ میلیگرمبر لیتر هورمون IBA بیشترین سطح بزرگ برگ و همچنین تیمار شماره ۱ نیز با ۰.۲۵ بیشترین طول ساقه رانشان داد.

کلیدواژه ها:

گل محمدی ، محیط درون شیشه ، بیوراکتور ، تنظیمکنندههای رشد