بررسی اثربخشی تدریس به روش بدیعه پردازی بر میزان خلاقیت دانش آموزان

الگوی یادگیری به روش بدیعه پردازی به نحوی تدوین شده است که یادگیرنده را اندکی به دنیای غیر منطقی که کمتر در آن قیدوبند و منطق راه ها را سد می کند رهنمون می سازد؛ در آنجا فرصتی ایجاد میشود تا یادگیرنده راه های نوین درک و فهم اشیا، مسائل ،مفاهیم رخ دادها و... را دریابد. نظام های آموزشی امروزی باید نیروهایی را تربیت کنند که در درک دنیای پیچیده ی موجود توانمند و در مدیریت آن خلاق و مبتکر باشند. تربیت انسانهای متفکر و خلاق روش خاص خود را می طلبد و قالبها و چهارچوبهای گذشته هرگز نمی توانند چنین بستر و موقعیتی را فراهم سازند. الگوی بدیعه پردازی یکی از رویکردهای تدریس فعالی است که توسط ویلیام گوردون و دستیارانش به منظور پرورش نوآفرینی و ارتقای خلاقیت طراحی شده است. این روش برای این تدوین یافته است تا فرد را به دنیایی قدری غیر منطقی بکشاند یعنی به او فرصت ابتکار دهد تا اشیاء ابزار خویشتن و رویکرد به مسائل را به راه های جدید ببینید با این روش میتوان برای حل مسائل، راه حل های تازه تری را جستجو کرد . هدف این پژوهش بررسی اثر بخشی روش تدریس فعال بدیعه پردازی برخلاقیت دانش آموزان می باشد.

کلیدواژه ها:

بدیعه پردازی ، الگو ، تدریس