ارزیابی صلاحیت بالینی پرستاران تازه دانش آموخته از دیدگاه خود و سرپرستاران

چکیده زمینه و هدف: صلاحیت بالینی از موضوعات بحث انگیز در حوزه سلامتی است که در حیطههای پرستاری از جمله آموزش، عملکرد و مدیریت از اهمیت ویژهای برخوردار است. پرستاران تازه کار به عنوان بخشی از نیروی انسانی در مراکز درمانی، نیازمند مراقبت و توجه خاص بوده و ارزیابی صلاحیت بالینی آنان نقش مهمی در مدیریت فرایند ارائه مراقبت و تعیین نیازهای آموزشی آنان دارد. هدف مطالعه حاضر تعیین صلاحیت بالینی تازه دانش آموختگان از دیدگاه خود و سرپرستاران است. روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، ۷۰ دانش آموخته کارشناسی پرستاری و ۳۵ سرپرستار شاغل در مراکز آموزشی و درمانی اردبیل به روش سرشماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته صلاحیت بالینی بود که سوالات آن در ۷ حیطه عملکردی تنظیم گردید. توصیف و تحلیل دادهها از آمار توصیفی و استنباطی از طریق SPSS-۱۶ انجام شد. یافته ها: میانگین ارزیابی صلاحیت بالینی از دیدگاه دانش آموختگان در کلیه حیطهها به جز تدابیر مراقبتی و پیشرفت و تکامل حرفهای بالاتر از میانگین ارزشیابی از دیدگاه  سرپرستان بود (۰۵/۰p<). از دیدگاه دانشآموختگان بیشترین درصد فراوانی صلاحیتها در سطوح خوب تا عالی، به ترتیب مربوط به حیطه امنیت و آسایش مددجو و خانواده (۸/۸۳%) و همکاری با سایر اعضای تیم درمانی (۸/۸۲%) و کمترین درصد مربوط به حیطه پیشرفت و تکامل حرفهای (۴۵%) بود. از دیدگاه سرپرستاران، بیشترین و کمترین درصد فراوانی صلاحیتها، به ترتیب مربوط به همکاری با تیم درمان (۶/۶۶%) و مدیریت و رهبری (۷/۴۳%) بود. نتیجه گیری: صلاحیتهای بالینی دانش آموختگان در حیطههای پیشرفت و تکامل حرفهای و مدیریت و رهبری مناسب نبود. به نظر میرسد برنامههای آموزشی رایج فرصت لازم برای ارتقای صلاحیت بالینی دانشآموختگان را نداشته و بازنگری برنامههای درسی دوره کارشناسی، بکارگیری شیوههای نوین آموزشی و سازماندهی آموزش «رایزنی» توسط مدیران پرستاری به منظور آشنا سازی پرستاران تازه کار پیشنهاد میشود.  واژه های کلیدی: صلاحیت بالینی، پرستار، دانش آموختگان، دیدگاه

کلیدواژه ها:

Clinical Competency ، Nurse ، New Graduates ، Head Nurses ، Viewpoint. ، صلاحیت بالینی ، پرستار ، دانش آموختگان ، دیدگاه