اثربخشی آموزش مهارت‬های فرزندپروری بر پیوند والدینی، استرس درک شده و کیفیت زندگی مادران دارای کودک پیش دبستانی

زمینه و هدف: هر خانواده شیوه های خاصی را در تربیت فردی و اجتماعی فرزندان خویش بکار می­گیرد. این شیوه ها سبکهای فرزندپروری نامیده می شود. هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش مهارتهای فرزند پروری بر پیوند والدینی، استرس درک شده و کیفیت زندگی مادران دارای کودک پیش دبستانی بود. روش کار: روش مطالعه از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس­آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه مادرانی بودکه کودکان آنها در مهد کودکهای شهر سنندج در سال ۱۳۹۴ ثبت نام نموده بودند.  ۳۰ نفر از مادران با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله (۱۵نفر) و کنترل (۱۵نفر) تقسیم شدند. گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه یک ساعته تحت آموزش مهارتهای فرزندپروری بر اساس روش لین کلارک۱ (۱۹۳۸) قرارگرفتند. جهت جمعآوری داده ها از پرسشنامه­های استرس ادراک شده کوهن و همکاران (۱۹۸۳)، پرسشنامه کیفیت زندگی (۳۶-SF) منتظری و همکاران (۱۳۸۴) و ابزار پیوند والدینی پارکر (۱۹۷۹) استفاده شد. یافته ها: یافته­ها نشان داد آموزش مهارتهای فرزندپروری بر پیوند والدینی، استرس ادراک شده والدین و کیفیت زندگی مادران داری کودک پیش دبستانی تاثیرگذار بود. بدین صورت که آموزش مهارتهای فرزندپروری باعث تقویت پیوند والدینی، کم شدن استرس ادراک شده والدین و بالارفتن کیفیت زندگی مادران گردید. نتایج نشان داد که میانگین نمرات در دو گروه تفاوت معناداری (۰.۰۵p<) داشت. نتیجه گیری: طبق یافته ها می­توان از آموزش مهارتهای فرزندپروری به مادران بعنوان شیوهای برای بهبود سلامت روان مادران و بهبود روشهای تربیتی آنان استفاده کرد. همچنین گام موثری در افزایش رفتارهای خوب و کاهش رفتارهای بد فرزندان می باشد.

کلیدواژه ها:

Parenting ، Parental Bonding ، Perceived Stress ، Quality of Life ، Mothers ، فرزندپروری ، پیوند والدینی ، استرس ادراک شد ، کیفیت زندگی ، مادران