موانع بکارگیری رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت عمومی در پرستاران

چکیده زمینه و هدف: ارتقاء سلامت، فرآیند پویای توانمندسازی افراد برای افزایش کنترل بر سلامتی خود و یکی از مفاهیم کلیدی برای پرستاران می­باشد. سازمان بهداشت جهانی، پرستاران را به عنوان راهنمای ارتقاء سلامت مردم معرفی کرده است. حال آنکه نتایج بررسی­ها نشان می­دهد که پرستاران خود در بکارگیری رفتارهای ارتقاء دهنده سلامتی از عملکرد مطلوبی برخوردار نمی­باشند. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین موانع بکارگیری رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت عمومی در پرستاران انجام شده است. روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی است که در آن۱۱۰ نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان­های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان به روش نمونه­گیری آسان انتخاب شدند، سپس پرسشنامه دو قسمتی شامل اطلاعات دموگرافیکی و پرسشنامه محقق ساخته موانع بکارگیری رفتارهای ارتقاء دهنده سلامتی در سه بخش موانع فردی، محیطی و مدیریتی تکمیل گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS v۱۶  و روش­های آمار توصیفی- تحلیلی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: مهمترین موانع بکارگیری رفتارهای ارتقاء سلامتی از دیدگاه پرستاران به ترتیب؛ موانع مدیریتی با ۸۹ درصد (۹۸ نفر)، محیطی با ۸۳ درصد (۹۱ نفر) و فردی با ۷۱ درصد (۷۸ نفر) ذکر شدند. در بخش موانع مدیریتی، کمبود تعداد پرستاران نسبت به بیماران و عدم توجه مدیران به رضایتمندی و نیازهای سلامتی پرستاران هر دو  با ۹۸ درصد جزء مهمترین موانع بیان شدند. در بخش موانع محیطی ۱۰۰ درصد پرستاران به بالا بودن استرس شغلی پرستاران و مواجهه با عوامل بیماریزا اشاره داشتند. در بخش موانع فردی نیز  عامل شیفت در گردش با ۸۹ درصد و نداشتن وقت کافی و مشغله کاری زیاد با ۸۷ درصد مهمترین موارد را به خود اختصاص دادند. ارتباط بین متغیرهای دموگرافیکی و موانع در اغلب حیطه ها از نظر آماری معنی دار نبود (۰۵/۰P >). نتیجه گیری: با توجه به یافته­های حاصل از مطالعه مبنی بر اهمیت موانع مدیریتی از دید پرستاران، لازم است که مداخلات اساسی درجهت رفع موانع خصوصا موانع مدیریتی و حفظ و ارتقای سلامت پرستاران انجام گیرد. واژه های کلیدی: پرستار، رفتارهای ارتقاء سلامت، موانع ارتقاء سلامت

کلیدواژه ها:

Nurse ، Health Promoting Behaviors ، Barriers to Health Promotion. ، پرستار ، رفتارهای ارتقاء سلامت ، موانع ارتقاء سلامت