رابطه دلبستگی به خدا، هوش اخلاقی و تمایزیافتگی خود با رضایت زناشویی در پرستاران

زمینه و هدف: رضایت زناشویی از مهمترین عوامل موثر بر سلامت در زندگی است. پرستاران مهمترین عضو سیستم سلامت و مراقبت کشور هستند و بررسی عوامل موثر بر سلامت آنان حائز اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه دلبستگی به خدا، هوش اخلاقی و تمایزیافتگی خود با رضایت زناشویی در پرستاران انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر  یک مطالعه توصیفی- همبستگی بود. نمونه ای به حجم ۱۶۲ نفر از پرستاران بیمارستان‫های اهواز در سال ۱۳۹۶ به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده جهت جمع آوری داده ها شامل پرسشنامه‫های دلبستگی به خدا، هوش اخلاقی، تمایزیافتگی خود و رضایت زناشویی بودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری، با استفاده از نرم افزار ۲۱-SPSS استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دلبستگی به خدا (۰/۲۴r=)، هوش اخلاقی (۰/۳۸r=) و تمایزیافتگی خود (۰/۳۲r=) با رضایت زناشویی رابطه مثبت و معنی دار وجود داشت. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون برای پیش بینی رضایت زناشویی بر اساس دلبستگی به خدا، هوش اخلاقی و تمایزیافتگی خود، معنی دار بود (۰/۰۵هوش اخلاقی و تمایزیافتگی خود پرستاران از طریق برگزاری کارگاه ها و کلاس های آموزشی برای افزایش رضایت زناشویی آنان، می‫تواند مفید باشد.

کلیدواژه ها:

Attachment to God ، Moral Intelligence ، Differentiation of Self ، Marital Satisfaction ، Nurses ، دلبستگی به خدا ، هوش اخلاقی ، تمایزیافتگی خود ، رضایت زناشویی ، پرستار