بررسی نقش میانجی گری سبک های دلبستگی در رابطه ی بین استرس درک شده و پرفشاری خون

چکیده زمینه و هدف: سبک ­های دلبستگی نقش مهمی در رشد شخصیت و توانایی افراد در تنظیم احساسات، کنار آمدن با موقعیت­های استرس­زا و نحوه پاسخگویی فرد به شرایط تهدیدکننده دارد. مطالعات پیشین از ارتباط بین سبک­های دلبستگی ناایمن و ایجاد بیماری ­و ناخوشی­ حکایت دارند. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی­گری سبک‫های دلبستگی در رابطه­ی بین استرس درک شده و پرفشاری خون در بیماران مبتلا به پرفشاری خون بود. روش کار­: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود که در سال ۱۳۹۹ انجام گردید. نمونه ­ها شامل ۳۵۰ نفر از بیماران مبتلا به بیماری پرفشاری خون مراجعه­ کننده به سه بیمارستان آموزشی شهر بیرجند بودند که به روش نمونه ­گیری تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از فرم اطلاعات جمعیت­ شناختی، مقیاس سبک دلبستگی کودک نسبت به هر والد و مقیاس استرس درک شده به روش مصاحبه جمع­ آوری گردیدند. همچنین، فشارخون با فشارسنج عقربه­ای استاندارد به شیوه مشابه برای همه ­ی بیماران اندازه­ گیری شد. به منظور بررسی روابط علی بین متغیرها از روش مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزار AMOS استفاده شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد که با حضور متغیر میانجی دلبستگی ناایمن، بین استرس ادراک شده و فشارخون رابطه معناداری برقرار بود (p <۰.۰۵ )، در حالی که بدون حضور متغیر میانجی­گر دلبستگی، ارتباط آماری معناداری بین استرس درک شده و پرفشاری خون دیده نشد. نتیجه­ گیری: سبک­های دلبستگی ناایمن پدر و مادر در رابطه بین استرس درک شده و بیماری پرفشاری خون به عنوان میانجی عمل می­نماید. بنابراین غربالگری بیماران مبتلا به پرفشاری خون از نظر سبک دلبستگی و برنامه­ ریزی در جهت گنجاندن این مفهوم در برنامه ­ها و مداخلات مرتبط می­تواند به کنترل فشارخون در مواقع استرس­ زا کمک نماید.

کلیدواژه ها:

Attachment Styles ، Perceived Stress ، Hypertension ، سبکهای دلبستگی ، استرس درک شده ، پرفشاری خون