ارتباط انگ و تبعیت دارویی در بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه بستری در بیمارستان رازی شهر رشت

زمینه و هدف: انگ در کنار محدودیت های فیزیکی ناشی از علایم تنفسی بیماری مزمن انسدادی ریوی (COPD) میتواند منجر به انزوای اجتماعی و تنهایی، ضعف خودمدیریتی و کاهش مشارکت با مراقبین بهداشتی شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط انگ و تبعیت دارویی در بیماران مبتلا به COPD انجام شد. روش کار: این مطالعه همبستگی با مشارکت ۱۴۰ نفر از بیماران مبتلا به COPD بستری در بیمارستان رازی شهر رشت در سال ۱۴۰۲ انجام گردید. نمونه گیری به صورت در دسترس و بر اساس معیارهای ورود انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از فرم اطلاعات جمعیت شناختی و بالینی، پرسشنامه تبعیت از درمان دارویی موریسکی و همکاران و مقیاس انگ برای بیماری های مزمن استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۷ و آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره انگ مشارکت کنندگان، ۲۴/۲۹±۷۳/۳۸ و تبعیت دارویی ۲/۶۱±۲/۶۷ بود. آزمون ضریب همبستگی پیرسون، ارتباط معکوس و معناداری را بین تبعیت دارویی و انگ در بیماران با COPD نشان داد (۰/۰۰۱> p , ۰/۵۹۱ = p). همچنین بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون خطی چندمتغیره، انگ و سابقه مصرف دارو و اسپری، توان پیش بینی تبعیت دارویی را داشتند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، انگ در بیماران مبتلا به COPD در سطح متوسط و وضعیت تبعیت دارویی آنان در سطح ضعیف بود. همچنین همبستگی معکوس و معناداری بین تبعیت دارویی و انگ در این بیماران مشاهده شد. در نتیجه برنامه ریزی جهت انجام مداخلات پیشگیری از انگ و کنترل عوامل مرتبط با آن همانند عدم تبعیت دارویی در این بیماران ضروری به نظر می رسد.

کلیدواژه ها:

Stigma ، Medication adherence ، Chronic Obstructive ، Pulmonary Disease ، انگ ، تبعیت دارویی ، بیماری مزمن انسدادی ریوی