تحلیلی بر معماری پایدار و توسعه پایدار شهری در شهرهای ایران

توسعه شهری به عنوان یکی ازبزرگترین عوامل تغییر محیط زیست و به تبع آن ساخت وسازدرعین حالیکه باعث افزایش رفاه گردیده لکن درپاره ای موارد مسائلی را بوجود آورده است این روند باعث شده تا برای ایجاد توازن زیست محیطی نگرش جدیدی درامر توسعه به وجود اید که امروزه به نام توسعه پایدار شناخته میشود ازاین رو هدف اصلی مقاله ارایه و نشان دادن ارتباط معماری با توسعه شهری و توسعه پایدراشهری جهت دستیابی به معماری پایدار و شهرپایدار است روش تحقیق روش توصیفی تحلیلی بوده و با بهره گیری ازمطالعات کتابخانه ای دید و عملیات میدانی مفاهیم و موارد درارتباط با معماری را مورد بررسی و به تحلیل آن جهت دستیابی به پایداری درمعماری می پردازد براساس نتایج حاصل ازبررسی و تحلیل یافته های تحقیق مشخص شد که معماران نیز همسو با سایردست اندرکاران درپی یافتن راه کارهای جدیدی برای تامین زندگی مطلوب انسان بوده اند بدیهی است که معماری و سیمای شهر فضاهای طراحی شده ای است که توسط معماران شکل گرفته است و باتوجه به حساسیت کاری معماران لازم است جهت ایجاد وداشتن معماری پایدار به مفاهیم پایداری توسعه شهری توسعه پایدار و کاربرد آن توجه و ازآن استفاده شود و درمعماری و طراحی ساختمان و سیمای شهری جهت بقا و سازش و شرایط اکولوژیکی و محیطی مدنظر قرارگیرد.

کلیدواژه ها:

معماری/توسعه ، پایداری ، شهر