ارزیابی تاثیر پوزولان خاکستربادی نوع A و میکروسیلیس بر خواص مکانیکی و دوام بتن

تولید سیمان مانند بسیاری از فرآیندهای صنعتی، با پتانسیل انتشار گاز دی اکسید کربن همراه است که تاثیر منفی بر محیط زیست دارد. پژوهش های علمی در تکنولوژی بتن موجب شده است تا در سال های اخیر برای کاهش آلودگی محیط زیست از روش های نوین و مواد جدید مانند پوزولان ها استفاده شود. در این مطالعه خواص مکانیکی و دوام بتن های ساخته شده با درصدهای متفاوت از خاکستربادی نوع A (۳، ۵، ۵/۷ و ۱۰ درصد)، میکروسیلیس (۱۰ و ۱۵ درصد) و ترکیب درصد بهینه خاکستربادی و درصد بهینه میکروسیلیس (ترکیب بهینه) به عنوان جایگزین بخشی از وزن سیمان بررسی شد. خواص مکانیکی و دوام بتن با انجام آزمایش های مقاومت فشاری، مقاومت خمشی و نفوذپذیری بر روی تعداد ۲۱۶ نمونه بتنی حاصل از ۸ طرح مخلوط در سنین ۲۸ و ۹۰ روز ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که استفاده از طرح مخلوط با پوزولان خاکستربادی نوع A به مقدار ۵ درصد و طرح مخلوط با میکرو سیلیس به مقدار ۱۵ درصد، هر کدام به تنهایی به عنوان طرح های مخلوط بهینه باعث افزایش مقاومت فشاری به ترتیب به میزان ۳ و ۹/۳۵ درصد در سن ۲۸ روز نسبت به نمونه شاهد متناظر می شود. همچنین برای این طرح مخلوط های بهینه، افزایش مقاومت فشاری به مقدار ۸/۳ و ۵/۲۴ درصد در سن ۹۰ روز نسبت به نمونه شاهد متناظر می باشد. با توجه به نتایج می توان مشاهده شد که افزودن پوزولآن های خاکستربادی نوع A (به مقدار ۳، ۵ و ۵/۷ درصد وزن سیمان) و میکروسیلیس (به مقدار۱۵ درصد وزن سیمان) باعث افزایش مقاومت خمشی نمونه های بتنی در سنین ۲۸ و ۹۰ روز می-گردد. با مقایسه نتایج می توان دریافت که میزان نفوذپذیری نمونه دارای ۵ درصد خاکستربادی، نمونه دارای ۱۵ درصد میکروسیلیس و نمونه دارای ترکیب بهینه به ترتیب به میزان ۷/۱۰، ۹/۴۲ و ۷/۳۵ درصد در سن ۲۸ نسبت به نفوذپذیری نمونه شاهدکاهش یافته است. همچنین مشاهده شد که میزان نفوذپذیری نمونه حاوی ۵ درصد خاکستربادی در سن ۹۰ روز معادل با نفوذپذیری نمونه حاوی ۱۵ درصد میکروسیلیس می باشد.

کلیدواژه ها:

پوزولان صنعتی ، خاکستربادی نوع A ، میکروسیلیس ، خواص مکانیکی ، دوام بتن