ارزیابی تغییرات زمان شروع ترک خوردگی در روسازی های بتنی عمل آوری شده با ماده ی عمل آوری در شرایط محیطی سخت با استفاده از روش تحلیل تصاویر

ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری یکی از انواع شایع خرابی در روسازی های بتنی بوده که باعث کاهش سطح خدمت دهی و دوام این سازه ها در طول عمر بهره داری آن می گردد. عمل آوری مناسب روسازی بتنی می تواند از رشد و گسترش این ترک خوردگی ها جلوگیری کند. با وجود استفاده ی گسترده از روش عمل آوری با آب، این روش با معایبی همچون نیاز به اجرا و کنترل مداوم، هدر رفت منابع آبی و مشکلات تهیه و حمل آب به خصوص در مناطق کم آب کشور به همراه است. از این جهت تحقیق حاضر به ارزیابی تغییرات زمان شروع ترک خوردگی در روسازی های بتنی عمل آوری شده با ماده ی عمل آوری در شرایط محیطی سخت با استفاده از روش تحلیل تصاویر می پردازد. ماده ی عمل آوری در مقادیر ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ گرم در متر مربع استفاده شده و زمان شروع ترک خوردگی در آزمونه های بتنی با استفاده از روش آزمایش استاندارد ASTM C۱۵۷۹ و تحلیل تصاویر دیجیتال تهیه شده توسط سیستم تصویر برداری ارزیابی گردید. نتایج به دست آمده حاکی از آن بود که ماده ی عمل آوری تاثیر چشمگیری بر افزایش زمان شروع ترک خوردگی دارد. با افزودن ماده ی عمل آوری به میزان ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ گرم بر متر مربع، زمان شروع ترک خوردگی به ترتیب به میزان ۲.۲، ۲.۹ و ۳.۱ برابر نسبت به دال بتنی شاهد افزایش می یابد. دیده شد که میزان پاشش ماده ی عمل آوری اثر محسوسی بر تغییر زمان ترک خوردگی دارد. همچنین نتایج نشان داد که پس از پاشش بیشتر ماده ی عمل آوری از یک مقدار مشخص، که در اینجا ۲۰۰ گرم بر متر مربع بود، زمان شروع ترک خوردگی افزایش چشمگیر بیشتری پیدا نکرد. در انتها، عنوان گردید که با مصرف ماده ی عمل آوری در مقدار بهینه، می توان شدت ترک خوردگی های ناشی از جمع شدگی خمیری در روسازی های بتنی را در شرایط محیطی سخت، کنترل کرد.

کلیدواژه ها:

روسازی های بتنی ، ترک خوردگی ناشی از جمع شدگی خمیری ، ماده ی عمل آوری ، زمان شروع ترک خوردگی ، تحلیل تصاویر.